Dinner with Friends…

Dinner with Friends…


Την Κυριακή πήγαμε να δούμε το Dinner with Friends του Donald Margulies. Έπαιζε στο Θέατρο Διόνυσος και αν δεν πήγατε χάσατε διότι δεν νομίζω να έχει άλλες παραστάσεις. Ειλικρινά ήταν μία καλή παράσταση, τόσο όσον αφορά τους συντελεστές όσο και για το ίδιο το περιεχόμενο του έργου.

Η Χριστίνα Παυλίδου και ο Αχιλλέας Γραμματικόπουλος, ήταν πραγματικά πολύ καλοί! Δηλαδή μου έκανε τεράστια εντύπωση η φυσικότητα και η άνεση τους στους ρόλους τους. Αρκετά ήταν επίσης ο Φώτης Γιωργίδης και η Φιλιώ Λούβαρη. Αλλά αυτό που ήταν εκπληκτικό και διαφορετικό ήταν η σκηνοθεσία. Το σκηνοθέτησε η Αλίκη Δανέζη Κνούτσεν που είχα δει πολύ παλιά ένα κινηματογραφικό έργο της. Ήταν νομίζω το Δρόμοι και Πορτοκάλια. Μου άρεσε τρομερά η προσέγγιση της. Έδινε μία άλλη διάσταση στο έργο… Θεατρολόγος δεν είμαι να το περιγράψω αλλά ο τρόπος που σκηνοθέτησε έκανε το έργο μοντέρνο και παράλληλα προσιτό! Οι ηθοποιοί δεν ήταν «στημένοι» και απρόσιτοι. Ήταν πολύ φυσικοί. Επίσης ακόμα και όταν ένα ς ηθοποιός δεν έπαιζε στην σκηνή, βρισκόταν στο χώρο και η παρουσία του αλληλοεπιδρούσε με τα τεκταινόμενα. Μου άρεσε σε σημείο που την επόμενη φορά που θα σκηνοθετήσει κάτι θα τρέξω να το δω…

Όπως έγραφε στο πρόγραμμα το έργο πραγματεύεται τις συζυγικές σχέσεις. Αφορά δύο παντρεμένα ζευγάρια, το ένα το κλασσικό αγαπημένο ζευγάρι που όπως όλα δείχνουν θα γεράσουν μαζί και το άλλο ένα ζευγάρι με δυσκολίες στη σχέση που τελικά χωρίζει επειδή πολύ απλά δεν ταιριάζει, το κάθε άτομο στο δεύτερο ζεύγος θέλει άλλα πράγματα από τη ζωή, πνίγει και καταπιέζει το άλλο…

Ήταν πολύ ενδιαφέρον να το δεις αυτό. Τους ενός ζευγαριού η σχέση έφτασε να είναι στο τέλος σχεδόν φιλική… Τα χρόνια και η συνήθεια σκότωσαν το πάθος στην σχέση τους… Το άλλο ζευγάρι κατέστρεψε όλα όσα είχε… Και βρήκε νέους συντρόφους… χωρίς να δείχνει ότι είναι και με αυτούς απόλυτα ευτυχισμένο… Σε κάνει να σκεφτείς πολλά πράγματα… Στην θέση ποιου ζευγαριού είμαστε εμείς ας πούμε? Σε αυτού που θα γεράσει μαζί αδελφικά? Σε αυτού που θα χωρίσει? Δεν υπάρχει Τρίτη λύση? Να ζήσουμε για πάντα ευτυχισμένοι με συνταρακτικό πάθος και έρωτα?

Easy chocolate orange cake

Εύκολο γρήγορο, σχετικά υγιεινό και λαχταριστό αν σας αρέσει η σοκολάτα και το πορτοκάλι… την είχα βρει σε ένα παλιό σάιτ με συνταγές που έχει κλίσει και το φτιάχνω όταν θα καλέσω φίλες για καφέ… στην πορεία προσπάθησα να το κάνω λίγο πιο υγιεινό και αντί βούτυρο έβαλα λάδι.

Συστατικά

500 γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του

1 κουταλάκι γλυκού μπέικιν πάουντερ

4 αβγά

300 γραμ. ζάχαρη λευκή ή μαύρη αν θέλετε

100 γραμ. γάλα

250 βούτυρο ή 1 και κάτι ποτήρι λάδι

1 ποτήρι χυμό από πορτοκάλια φρέσκα

ξύσμα από 2 πορτοκάλια

λίγο μοσχοκάρυδο

200 γραμ. τριμμένη σοκολάτα κουβερτούρα

Παρασκευή:
1.Χτυπάμε το βούτυρο μέχρι να ασπρίσει.
2.Ανακατεύουμε το μπέικιν με το αλεύρι.
3.Προσθέτουμε τη ζάχαρη, μετά τα αβγά, το μοσχοκάρυδο, τον χυμό από τα πορτοκάλια, το ξύσμα, το γάλα, την τριμμένη σοκολάτα και στο τέλος το αλεύρι με το μπέικιν πάουντερ.

4.Ψήνουμε στους 200 βαθμούς για 1 ώρα περίπου.

καλή όρεξη... τρώγεται ωραία λιγάκι χλιαρό για να είναι κάπως λιωμένη η σοκολάτα...
 
για πιο φαντασμαγορικά αποτελέσματα φτιάχνουμε γκανάζ σοκολάτας και περιχύνουμε ζεστή ως εξής:
Ζεσταίνουμε  150 γραμμάραι κρέμα γάλακτος στη φωτιά μέχρι να βράσει αρκετά αλλά πριν το σημείο να βγάλει μπουμπουλήθρες, αποσύρουμε από φωτιά και βάζουμε μέσα στην κρέμα κομμένη σε μικρά κομμάτια 170 γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα. ανακατεύουμε μέχρι η σοκολάτα να λιώσει... σε αυτή την περίπτωση να είναι το κέηκ χλιαρό και η σοκολάτα ζεστή...

Speechless…

Έμεινα άφωνη… κυριολεκτικά! Δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη… Speechless… και δεν έχει συμβεί κάτι… απλά έχω χάσει για λίγο τη φωνή μου. Αυτό μου συμβαίνει μία φορά κάθε χρόνο. Γύρω στον Δεκέμβρη με Γενάρη το περιμένω… για τρεις περίπου μέρες η φωνή που ακούγεται σας κακάρισμα αχνό…. Οι ήχοι δεν είναι δυνατόν να βγουν προς τα έξω… δεν μπορώ να μιλήσω καθόλου!



Φέτος το επεισόδιο αφωνία καθυστέρησε και σκεφτόμουν πως θα το ξεπεράσω… φευ… χτες το απόγευμα που είχε κάνει την εμφάνιση του αντιλήφθηκα πως επανήλθε δριμύτερο… σήμερα επικοινωνώ μονάχα με σημειώματα και παντομίμα… είναι τόσο αστείο όσο είναι και σοβαρό…



Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπώ τον λόγο και τις λέξεις και η αφωνία για μένα είναι στην αρχή κάτι τρομερό… με σκοτώνει η εκκωφαντική σιωπή του εαυτού μου… αλλά αυτές τις τρεις μέρες πάντα στέκομαι τυχερή διότι, έστω και για λίγο μαθαίνω να ακούω… έχω ένα πρόβλημα σε αυτό το ζήτημα με τους άλλους. Προτιμώ να ακούγομαι παρά να ακούω… έτσι αυτές τις μέρες της αφωνίας γίνομαι κάποιος άλλος, κάτι διαφορετικό… ένα άτομο που ακούει, αισθάνεται, καταλαβαίνει και ενίοτε συγχωρεί…

It is sooooooo cold at Satiriko theatre…

Τις προάλλες πήγαμε με κάτι φίλους να δούμε την παράσταση «Σωτηρία με λένε» στο νέο κτίριο του Σατιρικού θεάτρου στην Αγλαντζιά. Το έργο αφορούσε την τελευταία νύχτα στην ζωή της Σωτηρίας Μπέλου, λίγο πριν την εγχείριση στην οποία θα υποβαλλόταν για αφαίρεση ενός όγκου από τις φωνητικές τις χορδές. Με αφορμή αυτό το γεγονός η παρεξηγημένη και μεγάλη τραγουδίστρια έκανε αναδρομή στις μεγάλες στιγμές της ζωής της. Είχα ακούσει απίστευτα σχόλια όταν η παράσταση είχε ανεβεί στην Αθήνα με πρωταγωνίστρια την Λήδα Πρωτοψάλτη και ήθελα πολύ να δω πως θα τα κατάφερνε η Κυπριακή εκδοχή να συγκριθεί μαζί της. Πρωταγωνίστρια ήταν η Πόπη Αβραάμ. Καθόλου κακή επιλογή είχαμε σκεφτεί. Ποια άλλη θα έκανε την Μπέλου?

Μεγάλες προσδοκίες είχαμε για το έργο. Και απογοητευτήκαμε οικτρά. Όχι για το ίδιο το έργο. Αλλά για το θέατρο που δεν μας άφησε να παρακολουθήσουμε την παράσταση. Μάλιστα. Το θέατρο. Η παράσταση έλαβε χώρα στον υπόγειο χώρο του θεάτρου… ένα χώρο που μάλλον προορίζεται για χώρο στάθμευσης… ή για αποθήκες… ή δεν ξέρω εγώ για τι… Κι αυτό όταν ο χώρος ολοκληρωθεί… Διότι στην παράσταση ο χώρος έδειχνε πως προφανώς θέλει πολύ δουλειά ακόμη για να είναι χρηστικός. Στο υπόγειο υπήρχαν μπάζα, κρεμασμένοι μουσαμάδες και μερικά κυκλικά τοποθετημένα παγκάκια στο τσιμέντο που είχαν ρόλο πολύ άβολων καθισμάτων. Αλλά το κυριότερο στον χώρο αυτό έκανε κρύο… απίστευτο κρύο… κρύο του θανατά μιλάμε. Τα τελευταία λεπτά του έργου κυριολεκτικά έτρεμα από το κρύο. Σχεδόν βλέπαμε τον χνώτο μας στον αέρα… να σημειώσουμε κιόλας πως σε όλη τη διάρκεια της παράστασης κανένας από τους θεατές δεν αποχωρίστηκε το παλτό, τα γάντια και το φουλάρι του. Με συμπάθεια κοίταζα την Πόπη Αβραάμ που χτυπιόταν-όχι στο σανίδι αλλά στο κρύο τσιμέντο. Και όχι δεν ξέρω αν ήταν καλή η παράσταση… με τέτοιες συνθήκες δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω!

Show-pie!

Την φανουρόπιτα την θυμάμαι να παρασκευάζεται σπίτι μας σε κάθε μικρή η μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζαμε στην οικογένεια. Είχα βγάλει μαγουλάδες? Η μάνα μου έψηνε φανουρόπιτα. Έκανε ο παπάς μου απεργία στον εργοστάσιο? Η μάμα μου έφτιαχνε φανουρόπιτα. Πήγαινε η αδελφή μου να γεννήσει? Η μάνα μου έψηνε φανουρόπιτα. Ετοιμαζόμουν να πάρω πτυχίο? Μαντέψτε… Η μάνα μου έψηνε φανουρόπιτα. Έχω φάει τόσες φανουρόπιτες στη ζωή μου που μπορώ να περιγράψω την γεύση και το άρωμα της ακόμα και στον ύπνο μου. Εκείνη η υπόκωφη μυρωδιά κανέλας. Η αψάδα του πορτοκαλιού. Η αδρή μπισκοτένια γεύση που όσο την αφήνεις γίνεται καλύτερη… Επίσης έχω την απόλυτη και ακλόνητη πεποίθηση πως η πίτα αυτή συνιστά βασική λύση στα προβλήματα μου. Δεν ξέρω αν είναι από ανάγκη, αληθινή πίστη ή συνήθεια, αλλά όταν αντιμετωπίζω κάποιο πρόβλημα, η πρώτη μου σκέψη είναι στην πίτα του Αγίου Φανούρη. Ο Πάρις μου λέει πως είναι πως θέλω να θυμάμαι τις μαμαδίστικες γεύσεις της ηρεμίας και θαλπωρής με τις οποίες μεγάλωσα σπίτι μου. Οι φίλοι μου λένε το ίδιο. Εγώ πιστεύω πως φτιάχνω την πίτα του Αγίου Φανούρη για τον ίδιο λόγο που την φτιάχνει και η μάμα μου: Μας αρέσει αφάνταστα η γεύση της!



Θα βάλουμε 7 υλικά

1. 1 ποτήρι λάδι φυστικέλαιο

2. 1 ποτήρι ζάχαρη

3. Λίγο Κονιάκ (2 κουταλιές της σούπας)

4. 1 ποτήρι πορτοκάλι χυμό φρεσκο-στυμμένο (ή χυμό) και την φλούδα του πορτοκαλιού τριμμένη

5. Αλεύρι όσο σηκώσει (να γίνει όχι πολύ πηκτός χυλός)

6. Κανέλα (1/2 κουταλάκι γλυκού)

7. ΒΡ (2 κουταλάκια γλυκού)



Τα βάζουμε όλα μαζί εκτός και ανακατεύουμε εκτός από το αλεύρι στο οποίο θα βάλουμε το ΒΡ Προσθέτουμε το αλεύρι και ανακατεύουμε καλά.

Βάζουμε σε ταψάκι λαδωμένο/αλευρωμένο και ψήνουμε για 40 λεπτά σε μέτρια προς δυνατή θερμοκρασία.



Η μάμα μου λαλεί να κάνεις την πίτα όταν είσαι μόνη σου. Θέλει ησυχία και αυτοσυγκέντρωση. Όταν την κάνεις να σκέφτεσαι τον λόγο για τον οποίο την φτιάχνεις. Όταν ψηθεί να ανάψεις ένα κερί πάνω και να το αφήσεις για λίγο. Να την μοιράσεις σε μονό αριθμό ατόμων (συνήθως σε 7 άτομα).

Banoffee pie…

Χρειαζόμαστε επειγόντως κάτι γρήγορο, κάτι εύκολο, κάτι γλυκό να μας ανεβάσει ψυχολογικά. Αυτή είναι η συνταγή για μπανόφι που μου έδωσε μία φίλη κι εγώ τελειοποίησα. Είναι γλυκό ψυγείου αλλά εγώ το έκανα και μια φορά σε τσέρκι ως τούρτα. Είμαι εμφανίσημο και πολύ γλυκό. Enjoy!



Υλικά:

Για την βάση

1 μεγάλο κουτί μπισκότα digestive

30 γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα

½ φλιτζανιού αμύγδαλα ασπρισμένα και κοπανισμένα

2 -3 κουταλιές τις σούπας βούτυρο

1-2 κουταλιές της σούπας λικέρ πορτοκάλι

Για την γέμιση

1 κουτί γάλα ζαχαρούχο το οποίο θα μετατρέψετε σε καραμέλα ως εξής. Θα βάλετε το ζαχαρούχο κλειστό σε μία κατσαρόλα που θα είναι η μισή γεμάτη με ζεστό νερό και θα το βράσετε για τουλάχιστον 3 ώρες. Κατά το βράσιμο είμαστε κοντά επειδή πρέπει να προσθέτουμε νερό στην κατσαρόλα να μην εξατμιστεί το νερό και επειδή πρέπει να γυρίζουμε το ζαχαρούχο από όλες τις πλευρές. Μετά από τις 3 ώρες θα βγάλουμε το κουτί από την φωτιά και θα το αφήσουμε να κρυώσει. ΠΡΟΣΟΧΗ! Πρέπει να κρυώσει για άλλες 3-4 ώρες διαφορετικά το ζεστό ζαχαρούχο θα πάει όλο στο γλυκό μας προσωπάκι…



3 μεγάλες μπανάνες



Για την κρέμα:

½ λίτρο κρέμα γάλακτος την οποία θα χτυπήσουμε σε κρέμα σαντιγί. Για να γίνει αυτό θα πρέπει ΚΑΙ η κρέμα μας ΚΑΙ οι γάντζοι του μίξερ μας να είναι στο ψυγείο πολύ παγωμένα. Εγώ τους γάντζους τους βάζω στην κατάψυξη για λίγο..

Για την επικάλυψη:

30 γραμμάρια σοκολάτας κουβερτούρας

Εκτέλεση:

Λιώνουμε τα μπισκότα και προσθέτουμε τα αμύγδαλα . Λιώνουμε το βούτυρο στο microwave και το προσθέτουμε στα μπισκότα. Κάνουμε το ίδιο με την σοκολάτα. Προσθέτουμε το λικέρ και ανακατεύουμε. Αυτή είναι η βάση. Την βάζουμε είτε σε πυρέξ είτε σε τσέρκι το οποίο θα αφαιρέσουμε αργότερα. Βάζουμε την βάση στο ψυγείο για λίγο, μέχρι δηλαδή να κόψουμε σε ροδέλες τις 3 μεγάλες μπανάνες.



Στη συνέχεια, ανοίγουμε το κουτί με το ζαχαρούχο και βλέπουμε με χαρά πως έγινε σκούρο και έχει γεύση καραμέλας. Βάζουμε το περιεχόμενο σε ένα δοχείο και το βράζουμε για λίγο στο microwave για να μπορεί να απλώνεται. Στη συνέχεια βάζουμε πάνω από το μείγμα των μπισκότων το ζαχαρούχο, μετά βάζουμε τις κομμένες μπανάνες και βάζουμε στο ψυγείο μέχρι να φτιάξουμε την σαντιγί.

Στη συνέχεια, χτυπάμε την φρέσκα κρέμα μέχρι να γίνει σαντιγί. Θέλει κανένα 10λεπτο χτύπημα. Προσοχή. Δεν θέλει καθόλου ζάχαρη. Για να μπαλανσάρει με την λιγωτική γλυκάδα του ζαχαρούχου-καραμέλας…



Βάζουμε στο ψυγείο για τουλάχιστον 5 ώρες…

Την ώρα που θα το σερβίρουμε τρίβουμε την κουβερτούρα σε νιφάδες…



Καλή όρεξη!