Goodbye Mr K…

Ο παρπέρης του παπά μου αφυπηρέτησε. Τέλειωσε. Πήρε σύνταξη. Κρέμασε τα ψαλίδια και τα ξυράφια του και αποφάσισε να μείνει σπιτάκι του να εκτρέφει καναρίνια. Ο δε παπάς μου, και σύσσωμο το αρσενικό συγγενολόι του δοξασμένου Λευκωσιάτικου προαστίου που μένει η οικογένεια μου, έχουν μείνει απαρηγόρητοι. Η απώλεια του κυρίου Κ. είναι μεγάλη. Και η αντικατάσταση του είναι αδύνατη. Ο κύριος Κ. ήταν ο πρώτος κουρέας που εμπιστεύτηκε ο παπάς μου να τον ξυρίσει. Ήταν ο κουρέας που τον χτένισε (!!) στον γάμο του. Κιμπάρης και αρχοντάνθρωπος, μπήκε και κουμπάρος. Έβαλε μάλιστα ξημέρωμα πέντε ολόκληρες λίρες -για τις οποίες ακόμα οι γονείς μου τον μνημονεύουν με θαυμασμό. Ήταν ο άνθρωπος που ο λιγόλογος και πράος παπάς μου εμπιστευόταν τα προβλήματα. Μαζί αναζητούσαν λύσεις. Μαζί έκλαιγαν όταν έχανε το πρωτάθλημα η Ομόνοια. Ο κύριος Κ .ήταν ένας ψυχολόγος, ένας φίλος, ένας σύντροφος, ένας σοφός που πάνω από τα ψαλίδια του είχε πάντα να πει μια καλή κουβέντα και ένα λόγο ζυγισμένο και σοφό.

Και τώρα πάει να αναθρέφει καναρίνια?

Οι θείοι μου έδειξαν σιγά σιγά να συνηθίζουν την ιδέα και άρχισαν να αναζητούν τον αντικαταστάτη. Ξαφνικά η οικογένεια δείχνει να φρεσκαρίστηκε, οι θείοι μου νέωσαν μετά τις νέες κομμώσεις των επίδοξων παρπέρηδων που δοκίμασαν-μεγάλη αλλαγή από το πανομοιότυπο κούρεμα του κυρίου Κ. Μεταξύ μας, ήταν καλύτερος συμβουλάτορας παρά παρπέρης. Ο παπάς μου, όμως παραμένει ανένδοτος. Πιστεύει πως ο κύριος Κ. θα το μετανιώσει και θα γυρίσει πίσω στα ψαλίδια και τα ξουράφια του. Μέχρι να γίνει αυτό αρνείται να προβεί σε οποιαδήποτε προδοσία, παραμένει καρτερικά και διπλώνει την μπούκλα πίσω από το αυτί του. Σε αυτό τον αγώνα θα κερδίσει τελικά η υπομονή του παπά μου, η αγάπη για τα καναρίνια, η ανάγκη του κυρίου Κ. να ξεκουραστεί ή το ψαλίδι της μάνας μου, που την βλέπω να πλησιάζει απειλητικά πίσω από την νεοαποκτηθείσα κόμη του παπά μου?