Τρίτη 22 Σεπτεμβρίου 2009

In laws…



Όταν παντρεύεσαι τον άνθρωπο των ονείρων σου, δεν αντιλαμβάνεσαι ότι έρχεται στη ζωή σου κουβαλώντας όπως λένε και οι Εγγλέζοι, αποσκευές. Κουβαλά μαζί του την μάνα του, τον πατέρα, τα αδέλφια και τη γιαγιά του οι οποίοι κουβαλούν μαζί τους μία σπιτική κουλτούρα τόσο διαφορετική από τη δική σου που σου παίρνει χρόνια να ξεπεράσεις το σοκ. Οι πολιτισμικές διαφορές ξεκινούν από το ότι μαγειρεύει η πεθερά σου τα ρεβίθια όχι με σπανάκι αλλά με σέλινο (μα με σέλινο????), βάζει στην μπάμια λεμόνι και όχι ξύδι (μα λεμόνι?????) και καταλήγουν ότι ψηφίζουν ΔΗΣΥ και υποστηρίζουν το ΑΠΟΕΛ ενώ εσύ μεγάλωσες ασφαλώς στις χιονισμένες Σιβηρικές Άλπεις και αν όχι την Ομόνοια, υποστηρίζεις φανατικά την Νέα Σαλαμίνα.
Κλασσικά κατοικούν στον Στρόβολο, άντε να έχουν καινούργιο τρίπατο σπίτι στην Λακατάμεια, ενώ εσύ μεγάλωσες Καϊμακλί και Παλλουριώτισα, μην σου πω και σε προσφυγικό συνοικισμό. Η πεθερά και ο πεθερός σου θα σπούδασαν στον Λονδίνο και στην Γαλλία, ενώ ο πατέρας σου είναι χτίστης και κάνει σουβλάκια τα Σάββατα, ενώ η μάνα σου έμαθε ράψιμο μικρή και τα απογεύματα λέει στις γειτόνισσες τον καφέ.
Υπάρχει ασφαλώς ένα χάσμα ανάμεσα στις δύο οικογένειες, το οποίο καλούνται τα δύο ερωτευμένα παιδιά να καλύψουν με την μεγάλη αγάπη τους. Διότι κάτι οι μοντέρνοι καιροί, κάτι η καταραμένη παγκοσμιοποίηση, κάτι οι κοινές παρέες και εμπειρίες, εκμηδενίζουν τις πολιτισμικές διαφορές στο ζευγάρι, που τείνει να είναι πραγματικά ευτυχισμένο, αγνοώντας την θητεία αυτής στην ΕΔΟΝ και την θητεία αυτού ως πρόσκοπος.
Οι συμπέθεροι, ωστόσο, ίσως ποτέ δεν βρουν την χρυσή τομή. Η μάνα σου θα κοιτάζει με φρίκη τα ροζ σοσονάκια της συμπεθέρας (60 χρονών γυναίκα!!) και η πεθερά σου θα πάθει δύο μίνι εγκεφαλικά στην προσπάθεια της μάνας σου να της πει τον καφέ. ΟΙ μεν θα γιορτάζουν με πάθος την 1η και οι άλλοι την 28η Οκτωβρίου. Στο τέλος της ημέρας όλοι θα ζήσουν καλά και εμείς ελπίζω πολύ καλύτερα.
Υπάρχει μία παράξενη λέξη που το περιγράφει όλο αυτό. Και λέγεται οικογένεια.

2 σχόλια:

ρίτσα είπε...

:)

αυτό το πολιτισμικό σοκ που λες εγώ πρώτη φορά το έπαθα από τη συγκάτοικό μου στο πανεπιστήμιο.

ξαφνικά όλοι οι τρόποι καθαρισμού, μαγειρέματος, σπιτικής οικονομίας που θεωρούσα αυτονόητους και απράλλαχτους έγιναν σκόνη και θρύψαλα

Ωραία Ελένη είπε...

Ω, ναι... το πολιτισμικό σοκ του φοιτητή... Τι να θυμηθώ πρώτα? Την μαλαισιανή, την Κορεάτισσα ή τον Κινέζο? Και να φανταστείς πίστευα πως ήμουν πολύ ανοιχτόμυαλο άτομο... φευ...