Love...

Όταν η θεία Λαζαρού, φερέλπις νεαρή (κανείς δεν ήξερε για την μέγαιρα που θα εξελισσόταν τότε) δεχόταν τα προξένια για τον άντρα που θα παντρευτεί, την προσευχή της κέντρισε ο γλυκός θείος Τάκης. Σαφώς, δεν ήταν πλούσιους, δεν ήταν πολύ όμορφος, δεν είχε σπουδαία καταγωγή ή δουλειά. Αλλά είχε κάτι το θλιμμένο και νοσταλγικό, σαν εκείνες τις θολές ασπρόμαυρες φωτογραφίες, που δεν σου κάνει καρδιά να τις πετάξεις. Η θεία η Λαζαρού, είχε πει αμέσως τότε το ναι και ο θείος Τάκης κατάφερε να κερδίσει την νύφη εις πείσμα πολύ καλύτερων και ψηλότερων υποψηφίων. Και εις πείσμα των καιρών αποδείχθηκε για την θεία Λαζαρού το λαχείο που προέβλεψε. Ο καημένος. Δεν ήξερε τι νύφη του έλαχε. Φαρμακόγλωση και γλωσσού, ηπαρμένη και αχόρταγη στα υλικά αγαθά, η θεία άρχισε να ψήνει το ψάρι στα χείλη του Τάκη από τα πρώτα χρόνια του βίου τους και συνέχισε να του τα ψήνει μέχρι πρόσφατα. Στην πορεία απόχτησαν και δύο παιδιά που πήραν από τον θείο Τάκη μόνο εκείνη την νοσταλγική ασπρόμαυρη γλυκάδα στην θωριά, και όλα τα άλλα από την μεγαιροσύνη της θείας. Τα παιδιά μεγάλωσαν, το ένα έφυγε, παντρεύτηκε, η κόρη έμεινε εκεί αμανάτι στον θείο να του μαυρίζει την ψυχή με την μάνα της. Εκείνος, όμως, ακλόνητο σπαθί, πάντα εκεί, πάντα γλυκός και γεμάτος υπομονή, κοντά στα όσα του έταξε η μοίρα. Τις προάλλες, παραμονή πρωτοχρονιάς τον είδα έξω από το σπίτι της θείας να καπνίζει με χαμόγελο το τελευταίο τσιγάρο της ημέρας. Σταμάτησα να του μιλήσω καθοδόν προς την μάνα μου και μου είπε ψιθυριστά τα Χρόνια Πολλά. Μου είπε πως η θεία και η εξαδέλφη κοιμούνται τον ύπνο των Μακαρίων και πως θα έμενε να κοιτάζει το φεγγάρι όπως θα έφευγε η χρονιά. Πριν προλάβω καν να τον ρωτήσω, μου είπε πως σαν σήμερα συμπληρώνονται 40 χρόνια με την θεία μου. «Δεν ξέρω πως την βλέπεις εσύ, πως την βλέπουν οι άλλοι. Για μένα η θεία σου είναι πάντα εκείνο το κοριτσάκι στο σκαμνί που παράβλεψε τους πάντες για να με διαλέξει». Τον άφησα και έφυγα. Και ήταν έτσι σαν μια μικρή ασπρόμαυρη φωτογραφία, ένας έφηβος, ερωτευμένος στα τόσα εξήντα, μια γλυκιά υπόδειξη, πως τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και πως ο έρωτας, ο έρωτας, είτε τον βλέπεις είτε όχι, βρίσκεται πάντα εκεί…