Todo sobre mi madre –Not really Mr Kleitoy!

Είχε πολύ-διαφημιστεί, είχε πολύ-προβληθεί και ως εκ τούτο δημιούργησε υπερβολικές προσδοκίες. Ο λόγος για την παράσταση «Όλα για την μητέρα μου» που ανέβασε το Θέατρο Σκάλα στην Λάρνακα σε σκηνοθεσία Κλείτου Κλείτου. Περιμέναμε πολλά, πήραμε λίγα και σε γενικές γραμμές το έργο δεν μας άρεσε ιδιαίτερα και μας άφησε μια γεύση ανικανοποίητου…

Ξεκινήσαμε να πάμε από την Λευκωσία στην Λάρνακα με τον Πάρη και δύο καλούς μας φίλους, επειδή είχαμε δεί την ταινία (Todo sobre mi madre) το 1999 και την είχαμε λατρέψει και αφετέρου επειδή μας είχαν κινήσει την περιέργεια όλα όσα είχαν λεχθεί για το έργο. Μεγάλο ατού του έργου ήταν οι βασικές του πρωταγωνίστριες: Η Ιωάννα Σαφκάλη, η Λένια Σορόκου, η Άλκηστης Παυλίδη και η Μόνικα Μελέκη. Έπαιζε επίσης ο Σοφοκλής Κασκαούνιας στο ρόλο μίας τραβεστί. Και οι πέντε ήταν απλώς καλοί, με τον τελευταίο να ξεχωρίζει ευχάριστα! Αλλά γενικά το έργο, πώς να το πώς, δεν «τραβούσε». Ξεχείλιζε από προσπάθεια και καλές προθέσεις αλλά δεν είχε εκείνο το κάτι που θα μπορούσε να το απογειώσει! Εκείνη η αίσθηση του να φύγεις από την παράσταση και να σε απασχολεί το έργο και το στήσιμο του για μέρες. Κατά την ταπεινή κι αν θέλετε άσχετη γνώμη μου, ως θεατής, το πρόβλημα ήταν στην σκηνοθεσία. Ήταν μάλλον άνευρη, χωρίς εξάρσεις. Σαν να φοβόταν ο σκηνοθέτης ή να σεβόταν τόσο πολύ το κείμενο και τα μεγάλα ονόματα που έπαιζαν μαζί του που δεν τόλμησε να τα «δουλέψει». Δεν τα κατάφερε να μας συγκινήσει, να μας συναρπάσει, να μας κάνει να ταρακουνηθούμε. Σίγουρα είχε τις καλέ του στιγμές, αλλά τίποτε παραπάνω… Ήταν μία συντηρητική, παραδοσιακή παρουσίαση, μία σκηνοθεσία «παλιάς σχολής και κοπής», μία τυπική απεικόνιση του κειμένου. Κρίμα οι περγαμηνές και οι διαφήμιση. Τελικά είναι μάλλον υπερ-εκτιμημένος ο Κλείτος Κλείτου.



Άσχετο αλλά το άκουσα και μου άρεσε και κάνω συνειρμό με το Κλείτος Κλείτου : Τι είναι ο Δολοφόνος Δολοφόνου? Κύπριος!!