Έχω μία μικρή αντιπάθεια για τις καλλίγραμμές 30φεύγα κακομαθημένες Λευκωσιάτες, με τα δύο κουτσούβελα και την Αγγλοκυπριακή Αξάν (μα θα πάθουμε κολάπς από την ζέστη!), που έχουν διαμέρισμα με πισίνα στον Πρωταρά (μα κάνει ζέστη και την βγάζουμε στο Βρυσιάνα!), που καλούν κόσμο στην πισίνα το βράδυ (Ελάτε! θα μας κάνει η Αννίτα η Φιλιππινέζα σουβλάκια!), που έχουν την εν λόγω Φιλιππινέζα να βουρά τα εν λόγω κουτσούβελα φορώντας φούστες μακριές μέσα στο νερό (Αννίτα τεϊκ κεαρ τον Ιωάννη και την Ισαβέλλα!!δέι αρ ιν δε σι!), μιλούν στο τηλέφωνο 45 λεπτά στην παραλία με την κολλητή τους για την ανακαίνιση του σπιτιού τους (άτε ρε! 5000 ευρώ η κουζίνα? Να μου πεις και μένα να πάω!), σε μία παραλία τόσο πυκνό καταλυμένη που βλέπαμε πως το τζελ του πορτοκαλί νυχιού θέλει επειγόντως επίσκεψη στην αισθητικό (θα πάω στην Στάλλω την Τετάρτη. Μανικιού πετικιούρ. Ναι ναι, τα κάμνω κοραλλιά). Οι εν λόγω με κάνουν να σκέφτομαι: Καλά εγώ πού ζω? Και πως ζώ? Και το κυριότερο. Μανικιού πετικιούρ στην Στάλλω? Κοραλί? Jesus!
Εσείς πώς περάσατε το σαββατοκύριακο?
9 σχόλια:
Πριν λίγο καιρό η οικιακή βοηθός μιας κοκόνας όπως λες, μας την είπε κανονικά γιατί δεν έχουμε οικιακή βοηθό. Μουαχαχαχαχα. δαμέ εκαταντήσαμε.
για να είμαι όμως απόλυτα ειλικρινής, την προηγούμενη Κυριακή ζήλεψα μια κοκόνα της θάλασσας. από την ώρα που φτάσαμε, μέχρι την ώρα που φύγαμε δεν σηκώθηκε λεπτό από την ξαπλώστρα της εν αντιθέση με μένα που δεν έκατσα ούτε τρία δευτερόλεπτα χάρη στις κόρες. πέντε λεπτά ησυχία θα τα ήθελα. πραγματικά θα τα ήθελα.
άτε ρε συ! Απίστευτο!! καλά να μας κάνουν... χι χι...
Δεν νοιώθεις μερικές φορές πως ζούμε σε άλλο πλανήτη και πως είναι δεν είμαστε εμείς οι "κανονικές"??
δεν είχα την τιμή (γκουχ γκουχ) να γνωριστώ με τέτοιες κυρίες
Tζι εμένα φακκούν μου οι εν λόγω κυρίες. Αυτές που περιγράφει η Ελένη εννοώ. Και η οικιακή βοηθός όταν έχεις. Εν μεγάλη βοήθεια. Σκεφτείτε πόσα δίνετε για να φέρετε μια φορά την εβδομάδα κοπέλα για να σας κάμει δουλειές στο σπίτι, τζαι αν πέρνετε τζαι ρούχα πχ σιδερωτήριο και ότι άλλο. Μια οικιακή βοήθός στην τελική κοστίζει πάνω κάτω το ίδιο , τζαι που χρόνο ελεύθερο όμως καμία σύγκριση. Με σεβασμό πάντα απέναντι της όμως. Όταν της συμπεριφέρεσαι ανθρώπινα τότε εκτιμά το τζαι δουλεύκει το πράμα ρολόι. Με προσοχή όμως, όχι πολλύν αέρα γιατί μετά κλάφτα Χαράλαμπε. Άστε έκαμα διατριβή πάνω στο θέμα , η σύζυγος δηλαδή...
Tωρλα για τον πύρουλλον υπομονή !!
@ Κκουλλά
Σε θέμα χρημάτων το ίδιο είναι. αλλά δεν παύει να είναι ένα τρίτο, ξένο άτομο μέσα στο σπίτι. και στην ιδέα αυτή φκάλλω σπυρούδκια που λέμε.
Μάνα
εξαρτάται. Μπορεί να μη μένει εντός σπιτιού αλλά σε αξιοπρεπές δωμάτιο εκτός. Άσε για την ώρα, εν μεγάλο θέμα. Αν έχω κάποτε όρεξη θα το αναλύσω στο μπλογκ μου
Ου καλά, εδώ ταιριάζει το κλασικό σχόλιο "κάμνουν τα κοπελλουθκια τζιαι αναγιώνουν τα άλλοι"! Εμ, γιατί τι αξίζει να πας στην παραλία, άμα δεν είναι να παίξεις έστω μισή ώρα με το παιδί σου;
Μάνα, έχοντας πάει πρόσφατα "διακοπές" με ένα συγγενικό υπερκινητικό δίχρονο, καταλαβαίνω την ανάγκη σου για 5 λεπτά έστω ξεκούρασης. Η λύση: να πηγαίνετε καμιά φορά παραλία μαζί με φίλους/ συγγενείς που είναι διατεθειμένοι να αναλάβουν ολίγον τα κουτσούβελα! :)
Ααααααααααργκ τζιαι εγώ όποτε θωρώ ποτούτες σηκώνεται η τρίχα μου (αν δεν έχω προλάβει να κάμω αποτρίχωση, δηλαδίς). Τζιαι το σιειρόττερο: σκέφτου πώς θα είναι τα κοπελλούθκια τους όταν μεγαλώσουν...τρομαχτικό! (ή μήπως να πω "εν σκέαρι κόρη";)
Δημοσίευση σχολίου