Οι γυναίκες της ζωής Σου…

Υπάρχει κάπου η Β. Είναι 44 χρονών. Καλοδιατηρημένη κοπέλα. Γεννήθηκε από μια οικογένεια φτωχή που πνιγμένη στην μιζέρια της δεν είχε πολλές φιλοδοξίες στη ζωή. Έτσι της περιόρισαν και τις δικές της. Της μάνας της, που δεν τέλειωσε καν το δημοτικό, της έφτανε τα παιδιά της να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους σταθερό. Και φαΐ στο τραπέζι. Του πατέρα της, που είχε προσόντα πολλά να σπουδάσει και να μορφωθεί, του έκοψαν τα φτερά του γρήγορα και στα 12 βρέθηκε εργάτης σε εργοστάσιο στην βιοπάλη. Η Β μικρή δεν ήξερε πολλά από τη ζωή. Ούτε υπήρχαν τότε την δεκαετία του 1980 που ήταν έφηβη ερεθίσματα και κοινωνικές πρόνοιες να την κάνουν να γίνει κάτι άλλο από το προσχεδιασμένο για τη ζωή της πλάνο: Στα δεκαπέντε παράτησε το σχολείο, ενώ μπορούσε κάλλιστα να συνεχίσει την εκπαίδευση της αν υπήρχε ένας φωτισμένος δάσκαλος να την καθοδηγήσει και να της πει για το ζοφερό μέλλον που θα την περίμενε. Ή αν οι γονείς της είχαν μέσα από την μιζέρια τους την ανάγκη για ένα πιο φωτεινό μονοπάτι. Πολύ γρήγορα βρέθηκε να δουλεύει στο εργοστάσιο πλάι στον πατέρα της. Και στα 19, ακολουθώντας την προδιαγεγραμμένη πορεία, παντρεύτηκε και άρχισε να κάνει παιδιά. Στο μεσοδιάστημα έκανε δάνειο από την τοπική Συνεργατική, έχτισε με χίλια ζόρια ένα σπιτάκι και συνέχισε να δουλεύει. Α, και να κάνει κι άλλα παιδιά που της τα πρόσεχε η μάνα της. Έφτασε τα τέσσερα. Αισίως. Και μετά, κάτι που η επειδή η μάνα της κουράστηκε, αναγκάστηκε στην γέννηση του τετάρτου παιδιού να σταματήσει να δουλεύει και να μείνει σπίτι να τα μεγαλώσει. Κάτι που τα εργοστάσια έκλεισαν την δεκαετία του 1990 λόγω της κρίσης, έμεινε χωρίς δουλειά. Νοικοκυρά. Να μεγαλώνει τα παιδιά της. Το θέμα είναι πως τα παιδιά μεγάλωσαν και στα 40 της η Β βρέθηκε σε μία θέση λίγο πολύ αναμενόμενη: Η «φωλιά» είχε αδειάσει, οι λογαριασμοί έτρεχαν, στο σπίτι με την μητέρα της ένιωθε αδράνεια και μοναξιά και είχε ανάγκη επιτακτική, κυρίως εσωτερική και εξωτερική να δουλέψει. Ποιος σε προσλαμβάνει στα 40 χωρίς καν απολυτήριο λυκείου και χωρίς προσόντα? Κανείς. Και η Β έγινε με λύπη της καθαρίστρια. Στα 40 της ξύπνησαν οι λογικές φιλοδοξίες και ήθελε να κάνει με την ζωή της κάτι. Δεν ήθελε να γίνει καθαρίστρια. Το να καθαρίζεις βρώμικες σκάλες για 6 ευρώ την ώρα δεν ήταν κάτι που ήθελε για το υπόλοιπο της ζωής της.

Συνέχισε να ψάχνει και κατάφερε σε κάποιο χρόνο να βρει δουλειά σε ένα μικρό βιβλιοπωλείο. Στο οποίο πληρώνονταν πάλι με ψίχουλα αλλά γνώρισε κόσμο και έμαθε πολλά. Άλλωστε πάντα της άρεσαν τα βιβλία… Δυστυχώς για αυτήν το βιβλιοπωλείο πωλήθηκε στα δύο χρόνια και έγινε copy center. Ο νέος ιδιοκτήτης, που άκουσε από τον προηγούμενο εργοδότη πως ήταν μια κοπέλα καλή, τίμια, εργατική, την κράτησε και προσέλαβε μαζί της 2-3 φοιτήτριες. Η τεχνολογία και η έλλειψη εκπαίδευσης χτύπησαν τότε κατακέφαλα την Β. Το μυαλό της, μπόλικο αλλά ακατέργαστο, δυσκολευόταν να αφομοιώσει τις νέες ανάγκες. Οι γνώσεις της για υπολογιστές ήταν ελάχιστή, ότι ήξερε από τα παιδιά της. Και τώρα καλείτο να τυπώσει από USB, να κάνει παραγγελίες στα Αγγλικά, να χρησιμοποιήσει μηχανήματα με τα οποία δεν ήταν εξοικειωμένη. Όπως είναι φυσικό το να είσαι καλή κοπέλα, τίμια και εργατική δεν είναι πάντα αρκετό. Έκανε λάθη. Όχι σοβαρά. Αλλά λάθη. Τα οποία ο νέος εργοδότης δεν ήταν διατεθειμένος να συγχωρέσει. Και άρχισε να την υποτιμά. Και να της κάνει παρατηρήσεις. Και της βάζει τις φωνές μπροστά στις άλλες. Τις προάλλες της απαγόρευσε να τυπώνει χρησιμοποιώντας το USB, της είπε να μείνει μακριά από τους υπολογιστές αφού δεν καταλάβει από μηχανές, μια άλλη μέρα της φώναζε μπροστά από τους πελάτες επειδή έκανε λάθος σε ένα σπιράλ και χτες της έκανε σκηνή τρομερή και της θύμωσε άγρια επειδή έκανε λάθος στην φωτοτυπική. Ι Β επέστρεψε στο σπίτι και σε όλη την διαδρομή έκλαιγε και έκλαιγε. Αφού κάνει ότι μπορεί. Και προσπαθεί. Γιατί την προσβάλλει? Γιατί να την μειώνει έτσι? Γιατί να της ποδοπατά την αξιοπρέπεια? Αν δεν του κάνει ας την διώξει. Κανένα λάθος δεν ήταν τόσο σοβαρό ή τόσο τρομερό ή κάτι το οποίο δεν μπορούσε η Β να διορθώσει και να μάθει. Ο εργοδότης, ωστόσο, δεν δέχεται τα λάθη. Τα λάθη της Β δηλαδή. Επειδή παρόμοια κάνουν και οι άλλες. Οι οποίες δεν έχουν το προφίλ της Β. Χωρίς απολυτήριο, πρώην νοικοκυρά, 44 χρονών χωρίς ειδίκευση, με μόνο προσόντα πως είναι καλή κοπέλα και τίμια και εργατική. Ο εργοδότης θυμώνει με το προφίλ της Β. Μιας Β που δημιούργησε κι αυτός και πολλοί άλλοι μέσα στην ωραία κοινωνία του. Η Β έτρεξε και τρέχει αλλά έχει πολύ ακόμα μέχρι να πάει καν στην εκκίνηση. Και δυστυχώς υπάρχουν πολλές Β. Πολύ περισσότερες από ότι νομίζουμε. Να δουλεύουν με ψίχουλα, να δέχονται ταπεινώσεις. Είναι οι γυναίκες της ζωής μας… Υπάρχει και η Κύπρος που είναι στο περιθώριο…