Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

Για το φίλο μου τον Λεβέντ...

Η φωνή ακούγεται από μακριά. Μου παίρνει λίγη ώρα να αντιληφθώ ότι μου μιλάει ο Λεβέντ. Κι ότι ουσιαστικά βρίσκεται μόνο λίγα λεπτά μακριά από το σπίτι μου. Εγώ Καϊμακλί, αυτός στην Ομορφίτα. «Έχω μια δουλειά, χρειάζομαι αυτό και εκείνο. Μπορείς να με βοηθήσεις, να με πετάξεις με το αυτοκίνητο, να σταθείς δίπλα μου σε αυτή τη στιγμή;».


Φυσικά και μπορώ Λεβέντ. Θα έρθω να σε παραλάβω με το αυτοκίνητο. Θα σε περιμένω στο Λήδρα Πάλας να τελειώσεις από τις διαδικασίες. Θα σε υποδεχτώ στο δρόμο, θα σε φιλήσω, θα σε ρωτήσω για τη μαμά σου και θα πάρω με συγκίνηση το εκμέκ κατεΐφι που πάντα αυτή μου στέλνει. Θα σε μεταφέρω με το αυτοκίνητο να τελειώσεις τις δουλειές σου. Θα σταθώ δίπλα σου, θα σε βοηθήσω. Θα παλέψω για σένα. Αλήθεια. Μετά θα πάμε να πιούμε καφέ. Θα μαλώσουμε ποιος θα πληρώσει το λογαριασμό. Θα καθίσουμε μετά να κουβεντιάσουμε τη ζωή μας. Πώς πάει η δουλειά Λεβέντ, τι γίνεται με την οικογένεια. Πώς πάνε τα σπίτια μας που χτίζονται παράλληλα, τι κάνει η αρραβωνιαστικιά; Τι βιβλία έχεις διαβάσει τελευταία Λεβέντ και αν σου άρεσε το cd με τον Αλκίνοο που σου δάνεισα. Σε παρακαλώ να το προσέχεις επειδή το αγαπώ πολύ.

Η ώρα θα περάσει κι εμείς πρέπει να συνεχίσουμε τη ζωή μας. Θα σε πετάξω ξανά στο Λήδρα Πάλας, θα σε φιλήσω και θα στείλω τα χαιρετίσματά μου στη μαμά σου. Θα σου πω να προσέχεις στο δρόμο, να μην τρέχεις με το αυτοκίνητο, να μου στείλεις email και να κανονίσουμε να ξαναβρεθούμε. Κι εγώ, εδώ, ό,τι θέλεις, το ξέρεις. Κι εσύ εκεί, ό,τι θέλω, το ξέρω. Θα σου κουνήσω το χέρι. Αντίο Λεβέντ. Και θα το σκεφτώ το θέμα όσο σε κοιτάζω να φεύγεις. Πως δεν μιλήσαμε για το Κυπριακό. Για τις εξελίξεις, για τον Ερντογάν και τον Ταλάτ. Για τον Χριστόφια και τον Έρογλου. Για την κατάσταση που δημιουργείται, τις αγωνίες μας για τον τόπο μας. Δεν είπαμε κουβέντα Λεβέντ για τη λύση και τη διχοτόμηση για ετούτο που το λένε πολιτική και είναι μία από τις λέξεις που σε δυσκολεύει. Έχεις αρχίσει να μαθαίνεις ελληνικά Λεβέντ και μία από τις πρώτες λέξεις που γεύτηκες είναι η λέξη Άνοιξη! Δεν είναι τυχαίο Λεβέντ. Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αλήθεια. Να πας στο καλό. Κι εγώ, εδώ, ό,τι θέλεις, το ξέρεις. Κι εσύ εκεί, ό,τι θέλω, το ξέρω. Τίποτα, τίποτα δεν είναι τυχαίο Λεβέντ. Να πας στο καλό.

5 σχόλια:

Moonlight είπε...

Ο Λεβέντ και η Λεβέντ-ισσα!

postbabylon είπε...

πάλε εναν πολλά ωραίο κέιμενο, μεν χάνεσαι!!

DaisyCrazy είπε...

μπα σε καλό σου με συγκίνησες

μαχαιρης είπε...

Με δακρυσες...
Οι λαοι παντα ξερουν να συναντιωνται την Ανοιξη...!!
Αυτην την ανοιξη την καρδιοκλεφτρα...
Που σκεπαζει τους φραχτες και τα συνορα...με το απολυτο οπλο της...Τα λουλουδια...!!
Παρε ενα κοκκινο τριανταφυλλο..!!
Λεβεντισσα..!!
Καλα σε λεει ο φιλος, πιο πανω...!!

CRITIC είπε...

cool