Κυριακή 12 Μαΐου 2013

Με ρώτησες αν πάμε εκδρομές.


Γιώργο δεν σε κατάλαβα αμέσως χθες. Έχασες πολλά από τα μαλλιά σου και αυτά που σου έμειναν έχουν γκριζάρει. Γιώργο μεγάλωσες πολύ και με έχεις σοκάρει και θα θελα πολύ να γίνω μπανάλ και να πω ότι είδα το παλιό αγόρι που γνώριζα μέσα από τα μάτια σου αλλά Γιώργο έχει γεράσει, δεν έβλεπα τίποτα και γελούσα νευρικά και σκεφτόμουν πως έπρεπε να σου πως για λοσιόν που βοηθούν στην τριχόπτωση. Αλλά Γιώργο φαντάζομαι θα είδες κι εσύ σε μένα κάτι διαφορετικό, το κατάλαβα. Γιώργο νομίζεις πως κι εγώ έχω γεράσει αλλά δεν γέρασα Γιώργο, οι γυναίκες κρατιούνται καλύτερα πάμε σε αισθητικούς και κομμωτήρια και κάνουμε και δίαιτες (στις άλλες προφανώς είναι πιο πετυχημένες) αλλά Γιώργο οι γυναίκες φαινόμασταν καλύτερα, δεν γέρασα Γιώργο και μην κουνάς επιτιμητικά το κεφάλι. Μέσα σε όλα τα άλλα με ρώτησες αν με την οικογένεια πάμε εκδρομές και έμεινα Γιώργο να σκέφτομαι γιατί μου κάνει τέτοιες ερωτήσεις σε μια τέτοια νύχτα γιατί από όλα που θα μπορούσες να με ρωτήσεις με ρώτησες αν πάμε εκδρομές. Γιώργο έχω πολύ καιρό να πάω εκδρομή, κάνω συνέχεια χίλια άλλα, φαντάζομαι κι εσύ και δεν πηγαίνω εκδρομές. Μερικές φορές κοιτώ το κορμί και νομίζω είμαι επιβιώσαντας πολέμου. Γιώργο οι παλιοί μαχητές οι πληγωμένοι δεν πάνε εκδρομές. Γιώργο χτες βράδυ έμεινα να κοιτώ το κορμί μου προσπαθώντας τι μπορώ να φορέσω που να θυμίζει πως ήμουν στα 17, φαντάζομαι από τα μάτια σου πως δεν τα κατάφερα. Γιώργο έχω ουλές στην κοιλιά μου, το στήθος μου έχει πέσει κι έχω παχύνει. Γιώργο δεν ξέρω οι χοντροί μπορεί να μην πηγαίνουν εκδρομές. Ούτε οι φαλακροί. Να το κοιτάξεις. Γιώργο δεν πηγαίνω εκδρομές πηγαίνω στο πάρκο. Ετοιμάζω τσάντες λες και θα πάμε εκστρατεία, βάζω μέσα ψωμιά τυριά μπισκότα βιολογικά και νεράκι. Γιώργο παίρνω μια τσάντα φορτωμένη και στέκω πάνω από τα μωρά μου σαν κέρβερος. Οι κέρβεροι δεν πάνε εκδρομές. Γιώργο δεν είμαι πια 17 ούτε θα ήθελα να είμαι και δεν θυμάμαι αν πήγαινα  και τότε εκδρομές. Δεν θυμάμαι πως ήταν τότε που ήμουν εγώ παιδί, ίσως τις έχω διαγράψει τις εμπειρίες τις νιότης μας. Έχουν περάσει από πάνω μας τόσα άλλα. Καλά και κακά, μεγάλα και δύσκολα. Δεν θυμάμαι για εύκολα. Γιώργο πραγματικά χάρηκα που σε είδα αλλά με έκανες και σκεφτόμουν συνέχεια για τις εκδρομές και με έχεις χαλάσει. Με έχεις κάνει να θυμηθώ πόσο αγαπώ την θάλασσα πόσο θα ήθελα να την βλέπω. Γιώργο με έκανες να βγάλω έξω χτες πόθους και επιθυμία. Σε αγαπώ ρε Γιώργο, πόσο ωραία περάσαμε τότες όλοι μαζί. Αλλά με ρώτησες αν πάμε εκδρομές Γιώργο και είχε τόσο πάθος η φωνή σου. Με ρώτησες αν πάμε εκδρομές και κατάλαβα πόσο πολύ κι εσείς δε πάτε, πόσο θα ήθελες να πηγαίνεις. Σε αγαπώ Γιώργο και σένα και τους άλλους, σας αγάπησα πολύ ήμουν πολύ νέα και αθώα κι εσύ το ίδιο, ήμασταν τόσο νέοι και τόσο αθώοι που δεν μπορώ να θυμηθώ πότε ήταν αυτό. Σαν τις εκδρομές. Γιώργο με έχεις νευριάσει, νομίζω δεν σε αγαπώ, μπορεί να σε αγαπούσα τότε αλλά τώρα δεν σας αγαπώ, τώρα είστε όλοι ένα μάτσο ξένοι και με κοιτάζετε περίεργα. Γιώργο ξέρω πως πάχυνα. Τελευταία έχω διαβάσει καταπληκτικά βιβλία, βλέπω το μυαλό μου να ανοίγει σαν πεταλούδα στον ήλιο, Γιώργο το μυαλό μου έχει πετάξει έχω πάει αλλού αλλά σκέφτομαι πώς θα φαίνομαι στην παραλία με το μπικίνι. Γιώργο με έχεις εκνευρίσει που ρώτησες για τις εκδρομές. Δεν έπρεπε να ρωτήσεις. Γιώργο, όχι δεν πάμε εκδρομές. Να κανονίσουμε αν θέλεις να πάμε κάποτε μαζί. Όχι αύριο, και μεθαύριο. Έχω τόσα να κάνω. Να πάμε κάποτε Γιώργο όμως αν θέλεις. Να πάμε καμιά εκδρομή.

Σημείωση: Ήταν το ριγιούνιον της τάξης μας χθες βράδυ

10 σχόλια:

astronaftis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
astronaftis είπε...

Ελένη, μου άρεσε πάρα πολλά, με συγκίνησες. Έχω καιρό να νιώσω έτσι. Θυμήθηκα τους δικούς μου συμμαθητές που εν εκανονίσαμεν ακόμα να βρεθούμε σαν τάξη αλλά τους πιο πολλούς θωρώ τους. Και την φίλη μου που σκοτώθηκε στο αυτοκίνητο...

ruth_less είπε...

Ναι, αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα στα ριγιούνιονς. Μας θυμίζουν, συχνά επώδυνα, όσα αγαπήσαμε και στην πορεία, ξεχάσαμε. Το τίμημα της ενηλικίωσης.

Ina είπε...

Δεν πάω σε reunions και ούτε πρόκειται να πάω έστω και όταν μεγαλώσω και άλλο. Δεν έχει νόημα να μνημονεύω το παρελθόν. Η προσφορά για καφέ ισχύει?

Kolona είπε...

Μάλλον ο Γιώργος είναι πονηρός!

Kolona είπε...

Μάλλον ο Γιώργος είναι πονηρός!

άσπρο και παχύ είπε...

Εδιαπίστωσα το τζαι εγώ στο τελευταίο μας ρεγιούνιον, ότι οι γυναίκες κρατιούμαστε πολλά καλύττερα, έστω με τα περαπάνω κιλάκια μας.

Ούτε εμείς πάμε εκδρομές, έσιει τζαιρόν πολλύν.

Μανα είπε...

Οι φίλοι μας από το σχολείο και τη γειτονιά, ξέρουν τι είμαστε καλύτερα από όλους. Οι παιδικοί μας φίλοι ξέρουν αυτό που ήμασταν, προτού γίνουμε αυτό που είμαστε τώρα. Ξέρουν τον πυρήνα μας. Μας ξέρουν όταν ήμασταν αγνοί, πιο γνήσιοι. Για αυτό όταν μας λένε άλλαξες, σημαίνει ότι αλλάξαμε.

Και είναι φυσικό να μας βαρυφαίνεται. Μπορεί να αφεθήκαμε. Μπορεί να ήταν επιλογή. Μπορεί να ήταν ανάγκη. Αλλά αλλάξαμε.

Στο βάθος γνωρίζουμε πως προδώσαμε τον εαυτό της νιότης μας. Τον εαυτό μας που πίστευε στο καλύτερο, που ήταν έτοιμος να αγωνιστεί για το καλύτερο, τον εαυτό μας που άκουγε Παπακωνσταντίνου και ήταν έτοιμος να κάνει επανάσταση.

Δεν λέω ότι δεν είμαστε ευτυχισμένοι τώρα. Είμαστε. Κάναμε τις επιλογές μας και ζούμε με αυτές. Μεγαλώσαμε, άλλαξαν οι προτεραιότητες, οι ανάγκες, ίσως να βλέπουμε τα πράγματα πιο ρεαλιστικά. Όμως αλλάξαμε.

Ωραία Ελένη είπε...

Φίλοι μου ευχαριστώ για τα σχόλια… ένας αγαπημένος συγγραφέας ο Μισέλ Φάις υποστηρίζει πως όταν γράφεις για τον εαυτό σου γράφεις για μια επινόηση του εαυτού σου. Πόσο μάλλον όταν επιχειρείς να γράψεις ένα κείμενο με λογοτεχνικές αποχρώσεις.

Αυτού λεχθέντος τα ριγιούνιον ξυπνούν γλυκές πικρές παράξενες μα εν τέλει όμορφες αναμνήσεις.

Νίκο φαντάζομαι μιλάς για την Άντρη. Είχαμε κι εμείς ανθρώπους που «φύγαν» και δεν αντέχονται τέτοιες απουσίες.

Ρουθλες δεν θα το έλεγα καλύτερα. Συνοψίζεις αυτά που ένιωσα. Πόσο μεγάλο τίμημα!

Ίνα ούτε εγώ θα πήγαινα στην ηλικία σου. Στην δική μου δεν μπορώ παρά να πάω. Ο καφές πρέπει να κανονιστεί. Να μιλήσουμε.

Αγαπητό μου πρόβατο πρέπει να αρχίσουμε να πηγαίνουμε εκδρομές. Ξέρεις καλά τι εννοώ έτσι?

Κολόνα λες να ήθελε να πάμε μαζί τελικά εκδρομή?

Μάνα καταλαβαίνω τι λες. Ο πυρήνας των φίλων μυ μεγαλώνει και αλλάζει μαζί μου. Οι άλλοι είναι εξωτερικοί παρατηρητές. Στεγνοί και αμέτοχοι στη ζωή μου. Δεν άλλαξα. Εξελίχτηκα και μεγάλωσα. Κάθε μόριο του νου και του κορμιού μου είμαι εγώ και το κέρδισα επάξια. Και την ουλή της καισαρικής και το πεσμένο βυζί και την κυτταρίτιδα και το νου που κουβαλώ και την αγάπη που τρέφω. Είμαι καλά.

DaisyCrazy είπε...

αχ θέλω να πάω εκδρομή, ταξίδι κάπου μακριά κοντά σε θάλασσα... αχ

μπράβο σου που πήγες στο ριγιούνιον. θέλει τόλμη να κοιτάξεις να ψάξεις τα παιδιά στα μάτια των πια μεγάλων πρώην συμμαθητών σου :)

φιλάκια!!

υγ. τι κάνουν τα διδυμάκια;