Κυριακή 4 Οκτωβρίου 2009

Πιάσαμε Λαβράκι…




Όταν είμαι λυπημένη μαγειρεύω… Μου αρέσει επίσης να διαβάζω βιβλία που έχουν ερωτική σχέση με την μαγειρική. Το τελευταίο μαγειρο-ερωτικό βιβλίο που διάβασα ήταν το «Ο τελευταίος κινέζος σεφ» της Νικόλ Μόουνς που αναφέρεται σε μία χήρα αμερικανίδα που πάει στο Πεκίνο για να διερευνήσει μία αγωγή περί πατρότητας που κατέθεσαν ενάντια στο νεκρό άντρα της και εκεί μαγεύεται από τον κινέζο σεφ Σαμ Λιανγκ που την μυεί στην κινέζικη μαγειρική, στην φιλία και στην αγάπη… Διαβάστε το…

Σήμερα μαγείρεψα λαβράκι στο φούρνο με μυρωδικά. Πήρα ένα μεγάλο λαβράκι 1.5 κιλά, το έπλυνα καλά, το στέγνωσα και το έβαλα στην πάντα να περιμένει. Έκανα μια πάστα με 5 κουταλιές ελαιόλαδο, τον χυμό ενός λεμονιού, την φλούδα του λεμονιού τριμμένη στο ψιλό του τρίφτη, 1 κουταλιά θυμάρι, 1 κουταλάκι και κάτι χοντρό φυσικό θαλασσινό αλάτι που αγόρασα στην Κω, φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Έκοψα επίσης ένα μεγάλο λεμόνι σε ροδέλες. Άλειψα με τα χέρια μου το λαβράκι με την πάστα, μέσα και έξω. Άνοιξα ένα μεγάλο κομμάτι ασημόχαρτο και άπλωσα από πάνω του χαρτί ψησίματος. Έβαλα στο χαρτί 3 ροδέλες λεμόνι, άπλωσα το λαβράκι πάνω τους. Έβαλα μέσα στην κοιλιά του ψαριού ροδέλες λεμόνι καθώς και πάνω στην πλάτη του. Περιέλουσα με το μείγμα της πάστας που έμεινε και έκλεισα το πακέτο. Το έψησα σε προθερμασμένο φούρνο για 45 λεπτά. Στους 200 βαθμούς. Το φάγαμε με σαλάτα κραμπί-τομάτα λεμόνι… Ήταν πολύ εύγεστο, ελαφρύ και αρωματικό.

Για επιδόρπιο φάγαμε σύκα ποσαρισμένα σε κουμανταρία και κανέλα για 3 ώρες. Έβαλα και 1.5 κουταλιά καστανή ζάχαρη. Τα έβαλα στο τηγάνι με την μαρίναρα τους για κανένα 20λεπτο να ζεσταθούν καλά και να καραμελώσει λιγάκι το κρασί. Σερβίραμε με παγωτό βανίλια Ηράκλης.

Με βλέπω στην κουζίνα όλη την βδομάδα… Φτάνει να μην ρίχνω δάκρυα στο φαγητό σαν την Τίτα (βλέπε Σαν νερό για ζεστή σοκολάτα της Λάουρα Εσκιβέλ) και να δηλητηριάζω τον κόσμο…

4 σχόλια:

ρίτσα είπε...

πολύ όμορφο

δημιούργησες...

πέμας και τα επόμενα

το τελευταίο βιβλίο που λες είναι ωραίο;

δύναμη.

Aceras Anthropophorum είπε...

μμμιαμ

Ωραία ελένη είπε...

ΣΑΝ ΝΕΡΟ ΓΙΑ ΖΕΣΤΗ ΣΟΚΟΛΑΤΑ της ΕΣΚΙΒΕΛ ΛΑΟΥΡΑ Εκδόσεις: ΩΚΕΑΝΙΔΑ
«Η Τίτα γεννήθηκε πάνω στο τραπέζι τής κουζίνας, μέσα σε πλημμύρα δακρύων από αυτά που προκαλεί το καθάρισμα των κρεμμυδιών. Καταδικασμένη από την παράδοση να μείνει ανύπαντρη για να φροντίζει την τυραννική μητέρα της, τη Μαμά Ελένα, βρήκε τον προορισμό της στην κουζίνα τής οικογένειας Δε Λα Γκάρσα. Όταν η Μαμά Ελένα αναγκάζει τον αγαπημένο τής Τίτα, τον Πέδρο, να παντρευτεί την αδελφή της, εκείνη μαθαίνει να συντηρεί την αγάπη του με τα θρυλικά της φαγητά, αποδείχνοντας πως ο δρόμος για την καρδιά ενός άντρα περνάει από το στομάχι του έστω κι αν τα πικρά της δάκρυα έπεσαν στο ζυμάρι για τη γαμήλια τούρτα της αδελφής της και προκάλεσαν σε όλους τους καλεσμένους μια βαριάς μορφής δηλητηρίαση. Ρομαντικό και με έντονο το μυθικό στοιχείο, αλλά ταυτόχρονα ρεαλιστικό και διανθισμένο με άφθονο γλυκόπικρο χιούμορ, αυτό το απολαυστικό βιβλίο έγινε παγκόσμιο μπεστ σέλλερ.»

κι αγνάντευε... είπε...

΄Μήπως έγινε και ταινία; Κάτι μου θυμίζει! :)