Dirty pictures…

Το Σάββατο πήγαμε με τον Πάρη στην έκθεση που διοργάνωνε ένας πολύ μικρός εκθεσιακός χώρος στη Λευκωσία, η Apotheke που βρίσκεται κοντά στην εκκλησία της Φανερωμένης. Επρόκειτο για μία πολύ μικρή συλλογή φωτογραφιών από το Portfolio X, φωτογραφίες σαδομαζοχιστικού χαρακτήρα του Ρόμπερτ Μέιπλθορπ, ο οποίος ήταν ένας πολύ χαρισματικός γκέι φωτογράφος που είναι γνωστός τόσο για την θεματολογία των φωτογραφιών του (γυμνοί άντρες, σαδομαζοχισμός, λουλούδια) όσο και για την κλασική τεχνοτροπία που χρησιμοποιούσε για να αποτυπώσει τα θέματα του. Περισσότερα για τον φωτογράφο, ο οποίος απεβίωσε στα 40 του το 1989 επειδή ήταν φορέας του ιού του Aids εδώ… (http://www.mapplethorpe.org/biography/ )

Οι φωτογραφίες της έκθεσης ήταν όλες και όλες δέκα, μαυρό-ασπρες και αποτελούσαν οι περισσότερες αυτοπροσωπογραφίες του φωτογράφου σε σεξουαλικές στάσεις. Παράλληλα, προβαλλόταν η ταινία Un chant dΆ amour, (Ένα ερωτικό τραγούδι), του Ζαν Ζενέ, του Γάλλου λογοτέχνη, ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και πολιτικού ακτιβιστή που χρονολογείται στο 1950. Πρόκειται για μία ταινία 26 λεπτών που καταγράφει τις φαντασιώσεις ενός φύλακα καθώς παρακολουθεί τους φυλακισμένους να προβαίνουν σε ομοφυλοφιλικές σεξουαλικές πράξεις. Το έργο ήταν απαγορευμένο για χρόνια.

Υποτίθεται πως η έκθεση αυτή ήταν πολύ σημαντική. Επτά από τις φωτογραφίες της Έκθεσης, είχαν εκτεθεί το 1990 στο Cincinnati Contemporary Arts Center των ΗΠΑ και είχε προκληθεί τεράστιο σκάνδαλο επειδή οι συντηρητικοούρες της πόλης ήταν αντίθετοι με την παρουσίαση των φωτογραφιών και προσπάθησαν να καταδικάσουν τον διευθυντή του Κέντρου για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το θέμα έγινε ταινία το 2000 η με τίτλο «Dirty Pictures».

Πήγαμε να δούμε την Έκθεση επειδή πολύ λίγα σημαντικά εικαστικά και πολιτιστικά γεγονότα συμβαίνουν σε αυτή την πόλη, επειδή είναι ένας σπουδαίος και τραγικός φωτογράφος και επειδή κάποτε είχαμε ένα φίλο που οι σεξουαλικές του προτιμήσεις τον οδήγησαν να επιλέξει τελικά την αυτοκτονία. Δεν μπορώ να φανταστώ τον αγώνα που περνά ένας άνθρωπος όταν έχει να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο θέμα, ούτε ισχυρίζομαι πως η επίσκεψη μου στην έκθεση συνέβαλε και οποιονδήποτε τρόπο στα δικαιώματα των γκέι ανθρώπων στην Λευκωσία. Αλλά συμπαθώ γενικότερα τους ανθρώπους που προσπαθούν να επιβιώσουν στα δύσκολα και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους και αυτό που είναι. Όπως και να έχει…

Ενστάσεις για την Έκθεση: Δεν είχα ξαναπάει στο χώρο την Apotheke που είναι αποθήκη όνομα και πράμα! Ένας πολύ μικρός χώρος που φαίνεται να ενοικιάστηκε για πολιτιστικά σε μία από τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές της πόλης, δίπλα από τα φυλάκια και την πράσινη γραμμή. Αυτό είναι από μόνο του πάρα πολύ θετικό! Ωστόσο, ο χώρος θέλει πολύ δουλειά να γίνει εκθεσιακός. Αντιλαμβάνομαι την έλλειψη χρημάτων και επιχορηγήσεων, αλλά θέλει ένα γερό βάψιμο, θέλει κάποιον να καθαρίσει τα ζωύφια που έπεφταν πάνω μας όσο παρακολουθούσαμε την ταινία, θέλει γενικά μία καλή αναδιάρθρωση. Ίσως όλα αυτά να εντάσσονται στο θέμα «τέχνη» και οι υπερβολικά κουλτουριάρηδες συμπολίτες μου να μην ενοχλούνται από αυτό που είδαμε, αλλά ο χώρος εκείνος αποτελούσε λιγάκι προσβολή για τη δουλειά ενός τέτοιου καλλιτέχνη!

Δεν υπήρχε επίσης κάποιο υλικό για τις φωτογραφίες, την ταινία και τον φωτογράφο. Ότι ξέραμε ήταν από την ανακοίνωση την Έκθεσης στον Τύπο. Αυτό ήταν πολύ φτωχό και δεν βοηθούσε αυτούς που πήγαν να δουν την έκθεση να αντιληφθούν το νόημα και την τέχνη του φωτογράφου όπως και την σπαραχτική αγωνία της ταινίας… Δηλαδή ήταν ημιτελής η προσπάθεια να δείξουν στον κόσμο αυτές τις φωτογραφίες και να ευαισθητοποιούν για τους διωγμούς στους οποίους υπόκειται η τέχνη, ειδικότερα όταν έχει να κάμει με σεξουαλικά θέματα και δη θέματα ομοφυλοφιλίας.

Την ώρα που ήμασταν εμείς είδαμε την Δήμαρχο της πόλης να κατευθύνεται στην εκκλησία για να δώσει τα συγχαρητήρια της σε ένα ακόμα ζευγάρι που κάλεσε 3000 άτομα να γιορτάσουν το γεγονός της ένωσης τους. Η κα Δήμαρχος δεν επισκέφτηκε την έκθεση αργότερα και από ότι ακούσαμε, δεν την επισκέφτηκε καθόλου…

Μοιάζει με μαθητική έκθεση όλο αυτό που γράφω… Απλά ήθελα να πω ότι ήταν κάτι σημαντικό που τα γεγονότα το υποβίβασαν λιγάκι και δεν πέρασε προς τα έξω κάποιο σπουδαίο μήνυμα. Και αυτή η έκθεση είχε μηνύματα να περάσει, για την τέχνη, για τους ομοφυλόφιλους, για την ίδια την Λευκωσία και τις αντιλήψεις των ανθρώπων της.