Χτες είδα ένα φίλο που είχα να δω από καιρό… Δηλαδή θα έχουν περάσει και 7 χρόνια. Η τελευταία φορά που τον είδαμε ήταν όταν είχε έρθει πανικόβλητος στο σπίτι μου να με ρωτήσει γιατί η γυναίκα της ζωής τους, και καλύτερη μου φίλη, τον άφησε στα κρύα του λουτρού για έναν άλλο άντρα.
Καημένε μου φίλε. Με αναγκάσατε να πάρω θέση τότε και δυστυχώς στάθηκα στο πλευρό της φίλης μου, όσο κι αν στο βάθος δεν ήμουν σίγουρη για το πιο ήταν το σωστό. Επτά χρόνια μετά, όλοι μας μεγάλοι και αλλιώτικοι, παντρεύτηκες, έκαμες ένα παιδάκι, φαίνεσαι ευτυχισμένος!
Αλλά γιατί η νέα σου σύζυγος μου θυμίζει τόσο τη φίλη μου? Γιατί δεν με ρώτησες τι κάνει εκείνη?
3 σχόλια:
Μα πού να σε ρωτήσει Ελένη μου για τη φίλη σου, να δούμε πόσα χρόνια έκαμε να του 'περάσει' η κουβέντα (άν του επέρασε).
Χε χε... όντως... Ξέρεις όμως τί με τάραξε λίγο στο ότο τον είδα? Ότι κατάλαβα πως μεγαλώσαμε. Όλοι μας... Όσο χρονών κι αν νοιώθουμε, ότι και να κάνουμε, δεν είμαστε ποια 25 χρονών...
Πιστός στις προδιαγραφές ο φίλος σου
Δημοσίευση σχολίου