Την Δευτέρα πρέπει να παραδώσω κάτι, την διατριβή μου. Οι αντοχές μου είναι μειωμένες. Το άγχος μου στα ύψη. Τις νύχτες παθαίνω κάτι σαν μέση αϋπνία. Ενώ δηλαδή κοιμάμαι κανονικά το βράδυ ξυπνώ γύρω στις τρεις το πρωί και δεν μπορώ να κοιμηθώ… δεν είναι ότι σκέφτομαι συνειδητά τα όποια προβλήματα εκείνη την ώρα.. αλλά το υποσυνείδητο φαίνεται χτυπά τα δικά του παλαμάκια και με φέρνει στην πραγματικότητα…
εκείνες στις ώρες βρήκα ένα παράξενο τρόπο να παρηγορώ τον εαυτό μου. Κοιτάζω στο κινητό μου τηλέφωνο να δω τι άλλες ώρες κάνει στον κόσμο… Το Λονδίνο είναι δύο ώρες πίσω… Το Λος Άντζελες 10 ώρες μακριά. Δεν ξέρω γιατί αλλά βρίσκω παρήγορο να βλέπω τις ώρες του κόσμου. Πού έχει ήδη ξημερώσει… πού είναι ακόμα χτες… πως εδώ είναι για κάποιους άλλους αύριο… το βρίσκω παρήγορο να βλέπω πως κυλά η ζωή… κι έτσι σε λίγο πάλι αποκοιμιέμαι…
καληνύχτα σας…
2 σχόλια:
μερικεσ φορές σκέφτομαι τζιαι εγώ τι να κάμνουν τζιήνοι ούλλοι οι αθρώποι σε άλλα σπίτια άλλα μέρη της κύπρου και τους πλανήτη
γλυκανίσκει μου τη μοναξιά τζιαι φέρνει μου ένα άισθημα παρέας.
άτε ελπίζω να πάνε όλα καλά με τη μελέτη
Καλή τύχη με τη διατριβή. Αλήθεια, τί είναι το θέμα;
Δημοσίευση σχολίου