OPEK, the Turkish Cypriots and a special perception of democracy

Χθες το βράδυ βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα κομμάτι αυτού που κάποιοι θα ήθελαν να ονομάσουν κυπριακή διανόηση και πιστέψτε με, θέλω να βάλω τα κλάματα. Και να κλαίω για ώρες! Και που να πάρει, μόλις είχα συνέλθει από τα τραγικά και είχα μία θετικότερη αντιμετώπιση για τη ζωή. Φευ!

Λοιπόν, πήγα να παρακολουθήσω μία παρουσίαση βιβλίου που διοργάνωσε η ΟΠΕΚ (Ο Όμιλος Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας) στην αίθουσα εκδηλώσεων της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδας στην Λεωφόρο Μακαρίου στη Λευκωσία. Η παρουσίαση αφορούσε στο νέο βιβλίο του Niyazi Kızılyürek με τίτλο «Οι Τουρκοκύπριοι, η Τουρκία και το Κυπριακό». Το βιβλίο θα παρουσίαζε η Κωνσταντίνα Ζάνου και στην εκδήλωση θα μιλούσαν επίσης ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος, Στέφανος Στεφάνου και ο Εκπρόσωπος Τύπου του ΔΗΣΥ, Χάρης Γεωργιάδης.

Η εκδήλωση άρχισε ολίγον τι στραβά διότι την ώρα της μετάβασης στο κτίριο που θα γινόταν έβρεχε απίστευτα. Χώρος στάθμευσης στην ευρύτερη περιοχή δεν υπήρχε και μόνη διέξοδος το μεγάλο πάργινγκ απέναντι από το Ζήνα Πάλας. Η δίωρη συμμετοχή μου στην εκδήλωση μου στοίχισε 2.83 Ε ακριβώς. Για να έρθουμε και στα λόγια του φίλτατου Κκουλά!

Οι παρεμβάσεις των Στεφάνου και Γεωργιάδη ήταν αρκετά κατατοπιστικές με τον δεύτερο να κερδίζει κάπως στα σημεία. Αυτό το παιδί έχει χιούμορ και είναι έξυπνος. Μου αρέσει. Η παρουσίαση της Ζάνου ήταν άψογη! Ειλικρινά. Την παρακολουθώ ενίοτε αυτή την κοπέλα μέσω της αρθρογραφίας της στον Τύπο. Είναι πανέξυπνη, είναι καταρτισμένη, και έχει ένα λόγο σαφώς ακαδημαϊκό μεν, καθαρό και ευθύ δε που την κάνει την ίδια στιγμή έγκυρη και κατανοητή. Μου άρεσε πάρα πολύ! Μπράβο της!

Και μετά άρχισε το παναϊριν! Βασικά η συζήτηση άνοιξε για το κοινό και (ένεκα κατά τη γνώμη μου κακού συντονισμού εκ μέρους της συντονίστριας της συζήτησης που άφηνε τον καθέναν να κάνει τον κέφι του) εκεί πήρε τον λόγο ο κάθε πονεμένος!

Ο κ. Είμαισημαντικίδογλου, που όπως μας είπε είναι εκπαιδευτικός/μελετητής/ιστορικός/ερευνητής/συγγραφέας/και ολίγον Τουρκολόγος, έκρινε σκόπιμο να κάνει 10λεπτη παρέμβαση για να μας επιδείξει τις γνώσεις του. Ο άλλος κ. Είμαιπονεμένογλου, μας μίλησε άλλα τόσα λεπτά για τα προσωπικά του βιώματα στο βαρώσι και τις θέσεις του για τη λύση του Κυπριακού. Με τη σειρά τους, άλλοι τόσοι έπαιρναν τον λόγο για να μας αναλύσουν τις δικές τους απόψεις και θέσεις και να μας πασάρουν στην προσπάθεια και ένα μίνι βιογραφικό! Ο καθένας έλεγε το μακρύ του και το κοντό του για την Τουρκία, αναφέροντας τον Κεμαλισμό, το Ισλάμ και κατηφορίζοντας ενίοτε σκόρπια στην Τουρκοϊσλαμική σύνθεση.

Απόψεις εκτός θέματος, εκτός πραγματικότητας, εκτός πολιτικής στάσης… Εκτός εκτός εκτός! Από τις να τις πως 10 ερωτήσεις που άκουσα, μόνο η μία είχε άμεση σχέση με το βιβλίο. Ή άμεση και ουσιαστική σχέση με το θέμα. Και ήταν μία εκδήλωση για παρουσίαση του βιβλίου. Και για την θέση των τουρκοκύπριων στο Κυπριακό, την σχέση τους με την Τουρκία, την ιστορική και πολιτική τους διαδρομή. Πράγματα που είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε με αυτά, πρέπει να τα ακούσουμε για να μπορέσουμε να διαμορφώσουμε άποψη! Και μετά να την μετουσιώσουμε σε δημιουργική σκέψη.

Κρίμα… Κρίμα το βιβλίο και ο κόπος αυτού που το έγραψε… δεν υπάρχουν μάτια να διαβάσουν και αυτιά να δουν? Ελπίζω να κάνω λάθος και αυτοί που σκέφτονται επιλέγουν να μένουν σιωπηλοί….