Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2012

Η Αριστερά μου…

Ο τελευταίος ανάμισι χρόνος ήταν δύσκολος αν ήθελες να ονομάζεις τον εαυτό σου αριστερό. Η κακή οικονομία, που κρέμεται πάνω που το κεφάλιν όλων μας, τα γεγονότα στο Μαρί, πολιτικές ηθικές και άλλες ατασθαλίες που πρέπει να είσαι τουλάχιστον χαζός να αγνοήσεις ή και να μειώσεις την σημασία τους. Ναι, το κόμμα που εκπροσωπεί την Αριστερά στην Κύπρο ήρθε στην εξουσία και το ηπιότερο που θα μπορούσαμεν να πούμε είναι πως εν ήταν ακριβώς ότι πιο πετυχημένο και καλό! Διέψευσε πολύ τις προσδοκίες, εμφανίστηκε να είναι κάτι από τα ίδια, ισχυρό κομμάτι μιας παρωχημένης πολιτικής, συντηρητικό και μονόχνοτο. Για κάποιους από μας το μεγάλο μπαμ είχε κιόλας γίνει το 2004- αλλά τέλος πάντων… (Περσινά ξινά σταφύλια… Πολύ ξινισμένα όμως… ακόμα έχω την γεύσην τους στο στόμα μου..)

Εν πάση περιπτώσει που λαλούσιν και στη λατρεμένη μας Βουλή. Τούτα εν τα γεγονότα μπροστά στα μάθκια μας. Η πολιτικοποίηση και η εξαργύρωση (πολιτική και εξουσιαστική) μιας ιδεολογίας που για κάποιους από μας απέχει πολλά που μαρξιστικά τζαι κομματικά μανιφέστα, που εν κάτι διαφορετικό, εν κομμάτι της ύπαρξης μας, στοιχείο της ταυτότητας μας, του τρόπου που μεγαλώσαμε τζαι τούτου που εγίναμεν, τζαι απέχει πολλά που την ταυτότητα του Ακελικού. Εν σημαίνει πως αν προσδιορίζεις τον εαυτό σου αριστερό είσαι ταυτόσημος με έναν κόμμα, με μιαν κατάσταση. Τούτος όμως εν είναι αυτονόητον, σε καμίαν περίπτωση στην Κύπρο. Αλλά φευ! Τούτες οι ταπέλες τζαι οι ταυτοποιήσεις που εν κοινή χώρα στην Κύπρο εν χαζές τζαι τραγικές. Διότι απογυμνώνουν σε που τα βιώματα σου, που σε εκάμαν τούτον που είσαι.

Βασικά, εν ηξέρω αν εξηγούμαι καλά… Θέλω να πω πόσο πολλά με ενοχλεί τούτον το τσουβάλιασμα που γίνεται. Τούτη η περιπαικτική διάθεση αμαν πεις πως είσαι αριστερός. Τούτη η ανικανότητα του άλλου να σε καταλάβει. Λαλείς τζαι ούλοι μας είμαστε μέλοι της ΕΔΟΝ, κυκλοφορούμεν με φανέλες του τζε Γκεβάρα τζαι παιρνούμεν τα βράδια μας μιλώντας για τα κακα που επροξένησεν το Πραξικόπημα στον Τόπο.

Αριστερός γίνεσαι… όταν γεννηθείς σε υποβαθμισμένες συνοικίες, ας πούμε της Λευκωσίας. Περίπου καταδικασμένος να ζήσεις μια ζωή σαν των γονιών σου. Που τζαι τζείνοι, ήταν έξυπνοι τζαι ικανοί πολλά αλλά έδωκεν τους την πουπάνω το Σύστημα. Εν είχαν ευκαιρίες. Καμίαν τζαι ποττέ! Τζαι αν το αμφισβητείς τούτο πραγματικά έζησες τζαι εμαγάλωσες σε μίαν Κύπρο πολλά διαφορετική που τζείνη που εμεγάλωσα εγώ! Τζαι οι γονιοί μου. Βίοι παράλληλοι τζαι άλλοι κόσμοι… Μα εντελώς άλλοι κόσμοι… Πίστεψε με… επειδή εγώ είδα τον κόσμο σου τζαι απέχει πολλά που τον δικό μου!

Σημαίνει η μάνα σου να μεν εμπόρεσεν να τελειώσει ούτε καν το δημοτικό επειδή οι γονιοί της ήρταν οικονομικοί μετανάστες που την Πάφο που εθκίωξαν τον παππού που τα μεταλλεία επειδή ήθελε καλύτερες συνθήκες ζωής. Σημαίνει που το να είχασιν φαί στο τραπέζι ήταν θέμα τζαι ζήτημα που η μάνα σου το μημονεύει ακόμα τζαι σήμερα… σημαίνει ο παπάς σου να δουλεύκει στα εργοστάσιο των παππουτσιών που τα 12 του τζαι να έσιει σήμερα μερική πνευμονική ανεπάρκεια που τις αναθυμιάσεις των γόμων τζαι των τριμμάτων που είχασιν τα δέρματα.

Σημαίνει μετά μιαν οικογένεια με προβλήμματα πολλά οικονομικά τζαι κοινωνικά-διότι η φτώχεια τζαι οι παρέες της εν σε αφήνουν ήσυχο να πνάσεις τζαι να ζήσεις καλά τζαι μόνο στα παραμύθκια εζήσαν κάποιοι φτωχιοί τζαι ευτυχισμένοι… Σημαίνει ένα που τα αδέλφκια σου να μεν εμπορέσε να τελιώσει καν το γυμνάσιο. Σημαίνει ένα σπίτι που εκτίστηκε με κόπο τζαι έμεινεν ατέλειωτο τζαι εσύ εζούσεν μέσα τζαι αντρέπεσουν να καλέσεις τους συμμαθητές σου. Σημαίνει να είσαι 17 χρονών τζαι το μέλλον σου να εν θολόν τζαι ατέρμονο τζαι να ευκαριστείς που εγίνηκεν το πανεπιστήμιο κύπρου τζαι εμπόρεσες εσύ να σπουδάσεις. Σημαίνει πολύ κόπον τζαι ιδρώτα τζαι να βουράς πάντα να φτάσεις τους άλλους, δρωμένος τζαι διαλυμένος στην αφετηρία τους. Την ωραία, την όμορφη. Την Κυπριακή. Σημαίνει μετά δυσκολίες πολλές στην δουλειά. Που εν ηξέρεις κανέναν, που είσαι που οικογένεια που εν μετρά, που φέρεις μαζί σου ταμπού τζαι κατάλοιπα. Ναι φυσικά... Ούλοι οι άλλοι εν άξιοι τζαι επιάναν τες δουλειές αξιοκρατικά... Σημαίνει να λυπάσαι τους φτωχούς ούλου του κόσμου. Να διάς φαϊ στους φτωχούς τους συνταξιούχους της γειτονίας, να ανάφκεις τα καντήλια των γέρων που επέθάναν πρόσφυγες μόνοι τους, να λυπάσαι τους λαθρομετανάστς τζαι να συμπάχεις με τους κατατρεγμένους. Διότι είσαι τζαι εσύ. Όπου τζαι να είσαι σήμερα, ότι έκαμες ότι τζαι να επέτυχες… Τζαι ναι, γίνεσαι πολλά μελό…πάρα πολλά... τζαι μπορεί να ακούεις τζαι πολλά τον Παπακωνσταντίνου. Τζαι ενίοτε να σε πιάνει τζαι να μπαίνεις κοινώς μες τα πετσιά σου, καλή ώρα όπως εγώ σήμερα… να κάμνεις ενδοσκοπήσεις... Γενικά…Τέλος πάντων… για μένα αριστερός εν τούτα ούλα που σημαίνει… τολμώ να πω ότι λαλώ ότι είμαι αριστερή… ρωτήσουν με εν με ρωτούσιν. Τζαι όι, εν αντρέπουμαι… Εν θα μπορούσα ποττέ μου…

11 σχόλια:

thalassamov είπε...

Πώς μπορούμε στην Κύπρο να μιλάμε για αριστερά και δεξιά; Και γιατί το ένα είναι καλό και το άλλο κακό; ...

Μέσα από την ευρύτερη οικογένεια και τα χωριά των παππουδογιαγιάδων μου γνωρίζω πολλές τέτοιες οικογένειες,φτωχές. Μερικοί ήταν "δεξιοί",κάποιοι άλλοι "αριστεροί",κάποιοι απλά ουδέτεροι.
Γιατί πρέπει δηλαδή η αριστερά να συνδέεται με τη φτώχεια όταν τόσος κόσμος αν και πάμφτωχος βαφτίστηκε δεξιός και στις ωραίες δεκαετίες 60-80 στιγματίστηκε;
Προσωπικά δεν μπορώ να χωνέψω ότι αποκαλείται το ΑΚΕΛ αριστερό κόμμα,όταν υποστήριξε τον Μακάριο και το βόλεμα περισσότερο κι από το Κέντρο και τη Δεξιά. Και πώς να το εξηγήσεις σε Ευρωπαίους αριστερούς αυτό.
Για μένα προσωπικά υπάρχει ανθρωπιά,λογική και ελευθερία. Όλα τα άλλα,υποκλίνονται σε κομματκές σκλαβιές.

Ωραία Ελένη είπε...

ανθρωπιά λογική και ελευθερία είναι ιδανικό να υπάρχουν παντού... τί σε κάμνει να προσδιορίζεις τον εαυτό σου κάπως? οι συνθήκες της ζωής και τα κοινωνικά ή πολιτικά ρεύματα που υπάρχουν τζαι θα σε επηρεάσουν... στην Πιτσιλιά του 50 ένας φτωχός αγρότητας ήταν πολλά φυσικό να ερμηνεύσει τον εαυτό του με τα σημερινά δεδομένα δεξιό... δεν είδα πολλούς δεξιούς με καταγωγή σαν την δική μου όμως... όχι όπως προσδιορίζονται οι ίδιοι σήμερα...

άσπρο και παχύ είπε...

ΑΚΕΛ και ΔΗΣΥ, αναλόγως ποιος είναι στην εξουσία, προτεραιότητά τους είναι να βολέψουν τους δικούς τους και να εξοφλήσουν χάρες. Στην πράξη, τις ιδεολογίες και τις ευαισθησίες τις έχει ο απλός κοσμάκης. Αν το κόμμα που θα έπρεπε να μας αντιπροσωπεύει ιδεολογικά μας έχει απογοητεύσει οικτρά, η απάντησή μας πρέπει να έρθει στις εκλογές.

Η τραγωδία είναι ότι οι επιλογές μας είναι από περιορισμένες μέχρι ανύπαρκτες. Προσωπικά είμαι απογοητευμένη και απελπισμένη.

Sike είπε...

εκάλυψεν με η θάλασσα, είχα την ίδια απορία για το συσχετισμό τούτων που περιγράφεις με την αριστερά... Που το (εξαιρετικό, κατά τ'άλλα) κείμενό σου, εφάνηκε μου παραπάνω ότι ήσαστε φτωshοί τζιαι κακοτυχισμένοι που έτυχε να είναι τζιαι αριστεροί.. Γιατί τζι εμένα οι δικοί μου εδυσκολευτήκαν στη ζωη τους παρομοίως (σε κάποιο βαθμό), αλλά δεν λογιούνται αριστεροί.

ΣΜΙΛΙ ΤΩΡΑ είπε...

Μπορώ μόνο να μιλήσω για δικά μου βιώματα τζαι με ένα πατέρα δεξιό τζαι μια μάνα αριστερη ξέρω ότι ένα περίπου το ίδιο στερημένα εμεγάλωσαν, με δυσκολίες, χωρίς να φκάλουν το δημοτικό τζαι με το να δουλεύουν που μιτσιοι.

Neerie είπε...

συμφωνώ με τις προλαλήσασες και απλά να πω ότι χαίρομαι που βλέπω έναν αριστερό να διαχωρίζει τον εαυτό του που το κόμμα τζαι τη γραμμή του

εν προς τιμήν σου τούτο, δηλώνει χαρακτήρα

Moonlight είπε...

μάλιστα...
τζι εμέναν οι γονείς μου φτωσhοί ήταν. ετελειώσαν το σχολείο, ναι (αλλά εν 60 χρονών, έννεν τόσο μεγάλοι), τζαι εμεινίσκαν στη Λευκωσία.
Ο παπάς εν ο μόνος που τα αδέρφια του που εν ασπούδασεν ουσιαστικά, ενώ ήταν ο μικρότερος της οικογένειας. Όι επειδή εν έπιαννεν τα γράμματα, γιατί ήβρα τζαι επιστολή που αμερικάνικο πανεπιστήμιο που του εδιούσαν υποτροφία. Επειδή έπρεπε να συνεχίσει κάποιος τη δουλειά του παπά τους. Η μάμμα επήε κοντά του, να δουλέφκει μισή μέρα για να αναγιώνει τα μωρά.
Εστερηθήκαν τζαι εκαταφέραν ότι εκαταφέραν, τζαι σε τούτες τες μέρες που το κράτος εξαπόλυσεν τες βιομηχανίες και βιοτεχνίες τες τοπικές στο έλεος τους, μπορεί να μεν έχει δουλειά, αλλά ξέρω ότι έχουν 5 πράματα πίσω τους για μας, τα μωρά τους.
Εστερηθήκαν, εστερηθήκαμε (τι γελοίο ακούεται μπροστά σε άλλες στερήσεις), τζαι στερούνται, αλλά τούτο εν τους κάμνει αριστερούς.
Είχαν κάποτε, σε μια άλλη εποχή, πιστέψει στη δεξιά, αλλά πλέον είναι απογοητευμένοι και απελπισμένοι.
Μπορεί μαζί με τούτους, τζι εσύ, να είσαστε οι μόνοι που ξέρω να κάμνουν τούτο που λαλεί η Neerie πιο πάνω...
Μπορεί να νοιώθεις εσύ έτσι μες στη ψυσhή σου, αλλά τούτο που νοιώθεις, εν το συμμερίζουνται μαζί σου οι πολιτικοί που θα περίμενες να το συμμεριστούν...

the Idiot Mouflon είπε...

Δαμέ κάποιοι για να υπερασπιστούν το ΑΚΕΛ εφτάσαν να συμφωνούν με τα δόγματα της Ayn Rand...

http://acerasanthropophorum.blogspot.com/2012/10/blog-post_15.html

Εγώ δηλώνω Τουρτίστας τζιαι Ερυθρόδερμος Discordianής απόχρωσης... αλλά επειδή ο γκούγκλης έφαν μου το μπλόγκερ προφίλ... δεν μπορώ να θυμηθώ ποιές μέρες είμαι τι!

Ααα... να μην ξεχάσω: ΖΑΧΟΣ ΔΟΓΚΑΝΟΣ για Πρόεδρος!

Ανώνυμος είπε...

Η εντιμότητα σου απαιτεί πολύ σεβασμό. Τη στιγμή που τα επίσημα "αριστερά" μπλοκ έχουν ξεχάσει τι σημαίνει ανάρτηση και έμειναν στην προπαγάνδα...

Grouta είπε...

Δηλωνω εδω τζαι χρονια ακομματιστη, αχρωματιστη, ελευθερη κι ωραια! ;)

Φιλενας, δεν υπαρχει μεγαλυτερη ανακουφιση απο την αποτιναξη του κομματικου ζυγου, οϊ πως ασχοληθηκα τζαι ποττε ιδιαιτερα!

Ευτυχως για μας, οι πολιτικοι στην Κυπρο, δεν ειχαν ποττε ενδοιασμους στο να δειξουν την ανικανοτητα, την διαφθορα τζαι την αναλγησια τους, σε ολο τους το μεγαλειο! Οποτε ξερουμε περι ποιων σκατων μιλουμεν, ανεξαρτητως χρωματος.

Δυστυχως, ομως, ο κοσμος ακομα καθεται απαθης τζαι καρτερα να ππεσει που τον ουρανο ενας ανθρωπος στον οποιον να πιστεψει. Μα γινεται ανθρωπος τζαι πολιτικος? Τζαι πες οτι υπαρχει, αφηνουν τον τα υπολοιπα ορνια να δρασει με τροπο που δεν ειναι προς το συμφερον τους?

Ετσι, καθε φορα, ο καημενος ο κοσμακης παει γεματος αυταπατες, να ψηφισει...

Οσο για το αριστερος=φτωχος, δεξιος=πλουσιος, εισαι μεγαλο κοριτσι για να πιστευκεις ακομα σε τουν το παραμυθι... Ξερω αριστερους με δεξια τζεπη... πιο δεξια πεθαινεις... Που αν ηταν τζαι καποτε φτωσχιοι, παντως εν το θυμουνται...

Ουφ! είπε...

είσαι ωραία, Ελένη :-)