Δεν ξέρω αν αυτή είναι η κατάρα της καλομαθημένης γενιάς μας, εμάς των 30something που μεγαλώσαμε στα πούπουλα και αντίθετα με τους γονείς μας η έννοια της αποταμίευσης μας είναι άγνωστη, αλλά όλοι σχεδόν οι φίλοι μας ομολογούν πως με δυσκολία βγάζουν τον μήνα. Γύρω στις 20 του μηνός αρχίζουν οι πρώτες ανησυχίες και στις 25 με 27 αγωνιούμε να μπουν τα λεφτά στον λογαριασμό μας για να αρχίσουμε να ζούμε… Το καταλαβαίνεις πως όλοι έχουμε δυσκολίες… Αποφεύγουμε να βγούμε έξω για φαί… Αποφεύγουμε γενικά να κάνουμε οτιδήποτε εμπεριέχει τον κίνδυνο να ξοδέψουμε κάτι… Καθόμαστε σπίτι και περιμένουμε τις μέρες να περάσουν… για να έρθουν τα λεφτά στα χεράκια μας…
Το θέμα είναι πως δεν μιλάμε για χαμηλόμισθούς υπαλλήλους… Έχουμε οι περισσότεροι καλές δουλειές, είμαστε απόφοιτοι Πανεπιστημίου, με διπλώματα, αμειβόμαστε καλά. Πολύ καλύτερα από τους πατεράδες μας… Από τις μανάδες μας που δέχονταν διαταγές από τον καθένα για πενταροδεκάρες… Απλώς για κάποιο λόγο αυτά δεν φτάνουν…
Καθόμαστε με τον άντρα της ζωής μου να κάνουμε ένα τιμολόγιο για το κόστος της ζωής μας… τα βάζουμε κάτω και βλέπουμε πως είμαστε άνθρωποι απλοί. Ένα διαμερισμάτακι έχουμε και σε αυτό πάνε τα 2/3 του μισθού του ενός για το δάνειο. Σκέφτου να είχαμε τις σπιταρόνες που έχουν οι άλλοι…Χρωστούμε και 2 αυτοκίνητα. Πιστέψτε με, σεμνά και ταπεινά. Έχεις επιλογή να μην έχεις αυτοκίνητο στην Κύπρο?? Θέλουμε λεφτά για τρόφιμα, για λογαριασμούς νερού, ρεύματος, τηλεφώνου… Γκρινιάζω πως είμαι γλωσσού και πως πληρώνω πολλά για κινητό. Γκρινιάζει για την καλωδιακή τηλεόραση που ίσως να μην την έχουμε και τόση ανάγκη… Ευτυχώς δεν κατηγορούμε ο ένας τον άλλο. Γυρεύουμε συγχώρεση. Για τις μικρές μας αδυναμίες. Σκεφτόμαστε πως βγαίνουμε μάλλον πολύ έξω. Πάμε 2 φορές την βδομάδα για φαί. Μα η μία είναι μάλλον για σουβλάκια. Φταίμε εμείς που τα σεφταλιά μπορούν πλέον να μπουν στο Χρηματιστήριο έτσι όπως πωλούνται? Πάμε και κανένα θέατρο μέσα στον μήνα. Πάμε και σινεμά. Τα τελευταία δύο χρόνια είχαμε και κάτι προβληματάκια και δώσαμε πολλά και σε γιατρούς… Σπουδαίο το σύστημα Υγείας στην Κύπρο! Να μην σου τύχει… Ας είναι καλά ωστόσο οι άνθρωποι, μας βοήθησαν. Κάναμε κι εμείς ότι μπορούμε για την ανακαίνιση σε κάτι κλινικές και χημεία πάντως. Πληρώνουμε τόκο στις πιστωτικές. Αγοράζουμε ενίοτε βιβλία. Μας αρέσουν. Ευτυχώς δεν είμαστε πολύ των ρούχων. Ωστόσο, χρειάζεται να είμαστε ντυμένοι τουλάχιστον αξιοπρεπώς. Βάζουμε τα πράματα κάτω… συζητούμε… Δεν είμαστε παράλογοι… Θέλουμε να ζούμε καλά. Να μην είναι η ζωή μας μεροδούλι μεροφάι, να μην είναι μόνο σπίτι δουλειά… Αλλά τα πράματα είναι δύσκολα…
Δεν ξέρω αν φταίει η κρίση αν φταίει η εποχή μας… δεν ξέρω αν τα βγάζετε εσείς πέρα… Δεν ξέρω αν τελικά γίναμε όλοι πολύ υλιστές… Ίσως φταίει που ζούμε στην Κύπρο. Μία από τις πιο ακριβές χώρες στον κόσμο! Ίσως φταίει πάλι που το χαρούμενο πάρτι της μεσαίας τάξης τελειώνει. Τα κεφάλια μέσα λοιπόν. Το χάσμα ανάμεσα στους φτωχούς και τους πλούσιους μεγαλώνει. Ο πλούτος συσσωρεύεται σε αυτούς που ήδη τον έχουν και οι υπόλοιποι καλά κάνουμε να κάτσουμε στο σπιτάκι μας…
15 σχόλια:
Σε ευχαριστώ, Ελένη!! Τελικά δεν είμαι μόνη! Ναι, καλά τα είπες. Γύρω στις 25-27 του μήνα, κάποτε και από τις 20! ΄Δεν αντέχω άλλο! Δάνεια, βενζίνες, ρεύματα. ΈΦτασα στο σημείο να λέω "ουφ, ευτυχώς δεν χρειάστηκα ακόμα θέρμανση, γιατί πού λεφτά για πετρέλαιο"! Και ανήκω στην ίδια ακριβώς κατηγορία, επαγγελματικά, κοινωνικά, ηλικιακά.
Νομίζω είναι λίγο από όλα. Ναι, είναι ακριβή η ζωή -ας θυμηθούμε πόσα μας κάθεται το καροτσάκι του σουπερμάρκετ. Ναι, δεν έχουμε την επιλογή των δημόσιων συγκοινωνιών, αν και εγώ προσωπικά το δοκίμασα 2-3 φορές το νέο σύστημα, αλλά για να είμαι δουλειά 8 πρέπει να στηθώ στη στάση από τις 6μιση- σόρι ά! ΚΑι είμαστε και σπάταλοι. Γιατί μάθαμε να θεωρούμε το σούσι και τα μποτίνια σε 3 διαφορετικά χρώματα πρώτες ανάγκες. Για μένα το λέω δλδ. Αλλά τώρα ξέρω πως δεν είμαι μόνη!!
Ελένη μου φταίει αυτό που λες: είμαστε πολύ υλιστές.
Για χρόνια ψώνιζα συνέχεια ρούχα, όλο γέμιζα τις ντουλάπες και έλεγα ρούχα ότι δεν έχω.
Φέτος ξέρεις τι ανακάλυψα; Ότι έχω ρούχα ρε παιδάκι μου και σταμάτησα να ψωνίζω ασυστόλως. Έχω να ψωνίσω κάτι μήνες και μια χαρά είμαι. Έχω δε τόσα πολλά ρούχα που δεν τα χωρούν οι ντουλάπες και μπορώ επί 2 μήνες να φορώ κάτι διαφορετικό, ποτέ το ίδιο, χωρίς να πλύνω! Απίστευτο κι όμως αληθινό.
Εγώ προτιμώ να φυλάω λεφτά για να κανένα ταξιδάκι. Πάμε για φαί έξω με τον καλό μου κάθε σαββατο ή κυριακή-όχι καθημερινά και τα βγάζουμε πέρα χωρίς δανεικά και πιστωτικές. Οκ δεν έχουμε παιδιά αυτό παίζει μεγάλο ρόλο πιστεύω. Έχουμε σκύλο που έχει αρκετά έξοδα αλλά σαν το παιδί δεν είναι.
Αν τύχουν απρόοπτα ιατρικά έξοδα τότε γίνονται δύσκολα τα πράγματα γιατί όπως λες για να δεις γιατρό πρέπει να'σαι πλούσιος, αλλιώς μείνε τσαμέ να πονάς.
Πάντως απ'το παράδειγμα της Ελλάδας φάνηκε καθαρά ότι όταν όλοι χρωστούν τότε το κράτος κηρύσεει πτώχευση, ή πάει νομισματικό ή κάτι τέτοιο. Άρα καιρός είναι να μαζευτούμε κι εμείς λίγο πριν μας κόψουν τα πόδια γιατί τότε θα'ναι αργά!
Ελένη μου προβληματίζει με πολλά τουτον που λαλείς. Η κατάσταση που περίγραψες εμπορούσεν άνετα να κάθεται μες το δικόν μου μπλογκ. Τζιαι εμείς έτσι είμαστε, τζιαι όσοι συναδέλφοι εν γυρόν μου το ίδιον. Που τες 20-25 του μήνα λείφκουν μας. Τζιαι εν κάμνουμεν τζιαι καμιαν σπάταλην ζωήν. Εγώ αγοράζω ρούχα τζιαι παπούτσια άμαν λύσουν τα παλιά. Η σύζυγος αγοράζει ρούχα σε τιμές 'ευκαιρίας', ποττέ σε φουλ τιμήν.
Τζιαι εκατάλαβα ότι κάποια πράματα ίσως εν τεχνητά. Το σύστημαν έχει την τάξην την δική μας σε μια φάση που ίσια που επιπλέει. Οι τιμές που μας χρεώννουν για πεζίναν, θέρμανση, γκάζι, ηλεκτρικό κλπ έχουν 2 χαρακτηριστικά: το πρώτο είναι ότι μπορούμεν (λλίον πολλά) να τες πιερώσουμεν-γιατί αν δεν εμπορούσαμεν εν θα τα διούσαμεν. Το όμως είναι ότι επιτρέπουν στες εταιρείες να κάμνουν το μάξιμουμ κέρδους που μπορούν. Τίποτε εν αντικατοπτρίζει το πραγματικό κόστος-εν ούλλα κέρδος. Τζιαι η τάξη μας εν καλά τσιλλημένη. Για να μεν πάω στες πιο χαμηλές...το παιχνίδιν εν στημένον.
Μα υπάρχει τζιαι κόσμος κανονικός στην Νήσο;
ευχαριστώ Ελένη που μου το εθθυμισες... οι πιο πολλοί τησ ηλικίας μας που ξέρω εχουν κανοκικές δουλειές, φορούν μόνο μαρκες εχουν σπιταρόνες τζιαι μεγάλα αυτοκίνητα τζιαι αμαν εχουν γενέθλια φέρνουν κέιτερινγκ. Πως τα καταφέρνουν;
Postbabylon, ποιοι εν τούτοι μάνα μου; Οι δικοί μου οι φίλοι/ γνωστοί είναι στη φάση που περιγράφει η Ελένη μας. Καλοπληρωμένοι (τάχα) αλλά με τα μισά λεφτά στα δάνεια. Και πείτε μου, τι μπορεί να κάμει κάποιος στην Κύπρο χωρίς δάνεια; Εμάς πάει ένας μισθός εκεί κάθε μήνα, και το σπίτι που έχουμε είναι το πιο μικρό στη γειτονιά. Έξοδοι περιορισμένες, έξοδα πολλά και θα αυξηθούν σύντομα... Αγοράζω πάντως πράγματα για το μπεμπέ που έρχεται από το διαδίκτυο, τα οποία βρίσκω στη καταστήματα σε πιο ψηλές τιμές. Είναι κι αυτός ένας τρόπος εξοικονόμησης. Σήμερα συζητούσαμε ότι αυξήθηκε και το κόστος για το γκάζι της θέρμανσης - ευτυχώς που ακόμα δεν έχει μπει ο χειμώνας! :)
Μεγάλο ακριβό κράτος = ακριβή χώρα => μεγάλη πιθανότητα για ολικό πάττισμα.
Η αιτία!
Ίσως είμαστε πολύ υλιστές, καλομάθαμε νομίζω, αλλά είναι και ο σύγχρονος καταναλωτικός τρόπος ζωής, που σου φέρνει το ένα μετά το άλλο. Ερχεται σαββατοκυρίακο, θα συναντηθείς με κάποιους, θα παραγγείλεις το κρασάκι σου, το φαγάκι σου, θα ντυθείς λίγο καλυτερα, θα αγοράσεις την ανάλογη τσάντα, θα αγοράσεις μια μεγαλύτερη τηλεόραση, θα περιποιηθείς τον κήπο η τη βεράντα, θα φέρεις κι ένα διακοσμητή για το σπίτι, θα έχεις και τα χόμπυ σου, θα πας το ταξιδάκι σου και το ένα έρχεται μετά το άλλο. Δε βαριέσαι όμως, υγεία τελικά...
Είναι επίσης και το ότι όλα γίνονται πιο ακριβά, κι εμείς δεν είμαστε μαθημένοι να κανουμε στερήσεις.
όπως είπαν και οι άλλοι , έτσι είναι δομημένη η κοινωνία μας. και δεν είναι εύκολο να ζεις έξω από την κοινωνία. πρέπει να αποφασίσεις ποια θυσία είσαι διαθετειμένος να κάμεις
Προχτές με μια φιλή εσυζητούσαμε το θέμα. ΠΩΣ γίνεται μιτσίοι 25 χρονών να εν ούλλοι σε μια τόσο σούπερ γουάου δουλειά που να τρων έξω κάθε μεσημέρι, να πιέννουν τζαι για καφέ, να εν ντυμένοι με τες κουστουμιές-μάρκες τους, να έχουν το άι-φόουν που δίπλα, να βαστούν τα πασh αυτοκίνητα... ΠΟΥ σκατά βρίσκουν τούτες τες δουλειές;;;;
αχ με κάλυψε η αποπάνω!
είναι όπως τα λες Ελένη... δεν λέει ρε παιδί μου να δουλεύεις 8 ώρες για να ξοφλάς να ξοφλάς να ξοφλάς... εμένα αυτό που μου τη δίνει περισσότερο είναι η έλλειψη συγκοινωνίας... με το που ήρθα Κύπρο κατευθείαν χρέος, έπαιρνα μισθό 350 λίρες και έφευγαν οι 200 στο αυτοκίνητο! γιατί;!
@Moonlight,
Το είπες και η ίδια "μιτσιοί". Αυτά τα άτομα συνήθως μένουν με τους γονείς τους μέχρι να παντρευτούν, οπότε δεν έχουν έξοδα σπιτιού/ δανείου/ μπακάλη κτλ. Ξοδεύουν ολόκληρο το μισθό τους για τα προσωπικά τους έξοδα.
Γενικά, νομίζω πρέπει να γίνουμε πιο συνειδητοποιημένοι καταναλωτές,να ψάχνουμε τα πιο φτηνά καταστήματα και υπεραγορές. Προσωπικά άρχισα να εξοικονομώ ένα σεβαστό ποσό χρημάτων κάθε μήνα απλά αλλάζοντας υπεραγορά.
Post τούτοι που περιγράφεις χρωστούν μιαν περιουσία στες τράπεζες.
Εμένα πάντως κάμνει μου εντύπωση που η ζωή γίνεται ολο τζιαι πιο ακριβή, οι μισθοί εν οι ίδιοι τζιαι κανένας εν διαμαρτύτεται.
ούφ εν είμαι μόνη μου...
που τες 20 του μηνός γυρέφκω ψιλά μες τις τσέντες μου να περάσω...
τζαι να πεις είμαι σπάταλη?
νομίζω πιάνω τα αυστηρώς απαραίτητα, 1-2 φορές την εβδομάδα έξω για φαί ή καφέ εν πολλά?
η μόνη λύση είναι καλλύττερος προγραμματισμός, αφού δεν βλέπω να μειώνουνται οι τιμές ή να αυξάνουνται οι μισθοί...
τζι όμως θυμούμαι ότι πριν καμιά δεκαριά χρόνια είχαμεν πιο λλία τζι επερνούσαμεν πιο άνετα, πώς γίνεται τούντο πράμα?
@Aurora μου σιγουρα δεν εισαι μόνη. Απλά τελικά είμαστε τόσο υλιστές ρε συ και μας τελειώνουν τα λεφτα? Είναι η κατάσταση νομίζω... Για τις δημόσιες συγκοινωνίες συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου!
@Crazy daisy ισως είμαστε πολύ υλιστές... το σαβκυρ καθαρίζαμε ντουλάπια και ντράπηκα με το πόσα ρούχα έχω... θα δώσω πολλά και θα συγκρατηθώ για τις επομενες αγορές... γενικά όμως δεν ξοδεύουμε τόσα πολλά ώστε να είμαστε τόσο πατησμένοι! είναι και πολύ ακριβά όλα... άρα δεν αρκεί μόνο η δική μας προσπάθεια!
@Μάριε μου συμφωνώ μαζί σου... Βασικά στην Αγγλία πιστεύω τα πράματα είναι πιο καλά από την Κύπρο! Εδώ μας περιπέζουν ανοικτά και μέσα στα μούτρα μας!
@Ποστμπάμπυλον την ίδια απορία έχω κι εγώ! Μα πως ζουν? Πως τα καταφέρνουν? Κάτι κάμνουμεν λάθος ή καμνουν κάτι "άλλο" που εμάς??
@Φιλενάδα που αγναντέυεις και όμως... αυτοί ζουν ανάμεσα μας!! Καλά κάνεις και βρίσκεις εναλλακτικές λύσεις... το ίδιο κάνω και εγώ αλλά δεν λειτουργεί πάντα...
@Στροβολιότη έτσι είναι όπως τα λες...
@Σκουλουκούιν είναι και ο τρόπος ζωής αλλά τελικά μπορεί να έχουμε παρεξηγήσει και τί σημαίνει στέρηση...
@Ρίτσα μου όλο θυσίες καλούμαστε να κάνουμε...
@ Moonlight φταίνε οι γονείς! Κάλά κουμάσια ετοιμάζουν για την κοινωνία...
@ΟΥφ μα δεν έχεις άλλο τρόπο να κάνεις την δουλειά σου! Θέλεις αυτοκίνητο για να κινηθείς... με τις καιρικές συνθήκες στην Κύπρο και την "ικανοτητα" των οδηγών δεν μπορείς να χρησιμοποιείς ποδήλατο ούτε να πηγαίνεις πεζός...
@Αμαζόνα αυτό είναι που λες... να γίνουμε καλύτεροι καταναλωτές! Να αντιλγφθούμε τί μα ςγίνετε... Πόσο δύσκολο είναι πια??
@Αχάπαρη πρέπει κάτι να κάνουμε πάντως... δεν γίνετε να τα καταπίνουμε όλα σιωπηλά...
@Νεεριε μου έτσι είναι... και εγω πριν 10 χρονια που έφυγαν απο τους γονείς μου ήταν πιο εύκολα τα πραματα! Τώρα όλα έγιναν χάλι... πόσος προγραμματισμ΄ςο πια??
Δημοσίευση σχολίου