Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2009

Muffin Top




Δεν υπήρξα ποτέ μου λεπτή. Από την άλλη δεν υπήρξα ποτέ μου χοντρή. Ισορροπούσα πάντοτε στην λεπτή κόψη του ξυραφιού αυτού που θα μπορούσε να αποκαλέσει κάποιος «γυναίκα με καμπύλες». Τους τελευταίους δύο μήνες, πάνε αυτά, περάσανε. Η πλάστιγγα έγειρε, βάρυνε η ζυγαριά και όπως μου είπε χτες ο μπαμπάς μου, έγινα ολίγον τι ζουρτουλούδα…

Τι να πεις…. Οι συναπτές και μέχρι τώρα αποτυχημένες θεραπείες υπογονιμότητας, που αυξάνουν δυστυχώς την όρεξη και χαμηλώνουν επίσης δυστυχώς τον αυτοέλεγχο στο θέμα κατανάλωσης σοκολάτας, το αυξημένο άγχος και μία φυσική ροπή προς το ωραίο φαί, δεν έχουν με έχουν βοηθήσει καθόλου στο να μπω στο αγαπημένο μου τζιν. Όχι πως το έχω δηλαδή δοκιμάσει. Βρίσκεται εκεί στην ντουλάπα, να με κοιτάζει δήθεν αδιάφορα, υπεροπτικά, να μου γνέφει συνωμοτικά: «Για κόπιασε! Νομίζεις πως μπορείς να με δοκιμάσεις?».
Δεν θα το τολμήσω! Όχι ακόμα τουλάχιστον. Έχω κάνει μία μυστική συμφωνία με τον εαυτό μου να μπω σε αυτό το τζίν και παράλληλα να του μπω στο μάτι. Για την ώρα, όμως, παραμένω αμέτοχος θεατής και «φορέας» άλλων, λιγότερο μεν κολακευτικών παντελονιών στην θέαση, περισσότερο δε άνετων στο θέμα «παίρνω αναπνοή». Και μακριά από το αποκρουστικό muffin effect… Παραδείγματα του οποίου βλέπετε στην φωτογραφία. Από σήμερα, και όχι από αύριο (λέτε εδώ να βρίσκεται το μυστικό?) άρχισα ξανά σωστή διατροφή, ξεκινώ ξανά το γυμναστήριο που διακόπηκε για λόγους ιατρικούς και ευελπιστώ να πάω πίσω στον ζουμερό αλλά υγιή εαυτό μου. Το θέμα είναι να αντέξω αυτές τις 3 πρώτες μέρες όπου θα με πιάσει η εξάρτηση από τη ζάχαρη και δη τις σοκολάτες. Όμως, μπορώ να το αντέξω.
Αυτό είναι ένα στοίχημα για να βγω από τη μιζέρια και τα ίχνη κατάθλιψης με τα οποία φλερτάρω ανοικτά την τελευταία βδομάδα. Έτσι είναι και πάλι η ζωή. Βάζουμε στόχους, ανακτούμε τον έλεγχο, κάνουμε βήματα και γινόμαστε, με το ζόρι άμα λάχει, πολύ αισιόδοξοι! Έτσι είναι η ζωή! Τα καλύτερα είναι στην γωνιά και μας περιμένουν ή κρύβονται στο ντουλάπι να μας γνέψουν πως αξίζει να κάνουμε άλλη μια προσπάθεια για να βάλουμε το αγαπημένο εκείνο τζιν, την παλιά καλή διάθεση, το χαμόγελο, την αγάπη, την αισιοδοξία.

7 σχόλια:

ρίτσα είπε...

heh.

και γω έτσι στυλ είμαι. κάποτε πιο προς το λεπτή. κάποτε πιο προς το ζουρτουλούδα.

άηστο τζιν το παλιό. πιάε καινούριο που έθθα σε σφίγγει και θα σε δείχνει και πιο ωραία.

άτε καλή υγιεινή αρχή

Diasporos είπε...

ώς άντρας μονίμως ζουρτουλούδης με καμπύλες σε υποστηρίζω στην προσπάθεια, πρέπει τζι εγώ να κάμω νάκκο γυμναστική παραπάνω..

μέν ξεχνάς τες ορμόνες που προκαλούν φούσκωμα, έννεν το φαϊν ολάν..

κι αγνάντευε... είπε...

Ελένη μου μεν πτοείσαι, είμαι μαζί σου (κάνω δίαιτα εδώ και ένα μήνα!!!). Πότέ δεν υπήρξα αδύνατη, πάντα ήμουν στα +5. Οι πρωτες μέρες εν δύσκολες! :)

Blackbeard είπε...

τι να σου πω; εγώ είμαι αμετανόητος λάτρης του καλού φαγιού αλλά επειδή μεγαλώννουμεν νομίζω εν ώρα να προσέξουμεν κάπως. Καλή αρχή!

Ωραία Ελένη είπε...

Νομίζουμε να κάνουμε σύνδεσμο Zoyrtoyloydoyw anonymus αφού όλοι ανήκουμε ανοικτά σε αυτή την κατηγορία!

@Ρίτσα μου δεν θα αγοράσω άλλο τζιν!εκεί βρίσκεται ο κίνδυνος να μείνω εγώ με τα κιλά και το τζιν στην ντουλάπα! θα χάσω τα κιλά!

@Καλές μου Διάσπορε, τί ωραία να είσαι άντρας με καμπύλες! Οι ορμόνες φουσκώνουν μεν αλλά κανεί δικαιολογίες! Πρέπει να το ράψω. Ευτυχώς η δυστυχώς το στομάχι μου άρχισε να διαμαρτύρεται από τις καταχρήσεις και έχω καλό σύμμαχο!

@Κι αγνάτευε μου: Καλή προσπάθεια! Ελπίζω να δούμε αποτελέσμα μαζί διότι ας μην ξεχνάμε πως αν πάμε σε αυτή την κατάσταση τα Χριστούγεννα θα γίνουμε υπέρβαροι! Οι πρώτες μέρες είναι όντες κόλαση.
@Blackbeard μου, είμαι κι εγώ λάτρης του ωραίου φαγητού αλλά κάποτε πρέπει να ιεραρχίσουμε τις λατρείες μας διότι όπως λες κι εσύ τα χρόνια παιρνούν και δεν μας σηκώνει πλέον... Εσύ με όλες αυτές τις ωραίες συνταγές που βάζεις όχι ότι βοηθάς και πολύ δηλαδή τον αγώνα μας!!

oniropolos είπε...

i geneka prepi na en zoyrtoylloyda!!!

Triolouin είπε...

Οι περισσότεροι άντρες προτιμούν τις γεματούλες, τις καμπυλωτές και ζουμερές γυναίκες. Και πίστεψέ με η ομορφία εν παααρα πολλά υποκειμενική και δεν έχεις να ασυχείς για τίποτα!