Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

Thanks giving…



Μερικές φορές χρειάζεται κάποιος να μας υπενθυμίσει για πόσα πράγματα πρέπει να είμαστε ευγνώμονες…

Είμαι υγιής.

Είμαι με τον έρωτα της ζωής μου.

Έχω μία απίθανη οικογένεια που με αγαπά.

Κατάφερα να πάω Πανεπιστήμιο και να βρω μία πολύ καλή δουλειά

Οι συνάδελφοι στο γραφείο είναι και φίλοι μου.

Έχω αρκετούς σημαντικούς φίλους στη ζωή μου.

Έχω και τα για μένα αυτονόητα, για κάποιους άλλους απλησίαστα: Μία στέγη πάνω από το κεφάλι μου, ρούχα ζεστά και καθαρά, καθαρό τρεχούμενο νερό, ζεστό και πολύ φαϊ.

Τελικά δεν χρειάζεσαι πολλά για να είσαι ευτυχισμένος… Θα μπορούσα αυτές τις μέρες να ήμουν στην Αμερική και να ήμουν γαλαπούλα…

6 σχόλια:

κι αγνάντευε... είπε...

Α γεια σου, τώρα μιλάς σωστά! :)

Ανώνυμος είπε...

...ή να ήσουν αρνί το Πάσχα.
Πολύ σωστά αυτά που λες, δυστυχώς πάντα σκεφτόμαστε αυτά που δεν έχουμε αντί αυτά που έχουμε.
Είδα μια ταινία σχετική τελευταίως, το "Paris" αν δεν το έχεις δει, δες το, είναι πολύ καλό.
"Ανώνυμη φανατική αναγνώστρια"

Eólica είπε...

Έτσι. Λίγα και καλά! :)

Ωραία Ελένη είπε...

@Κι αγνάντευε: Έχεις δίκαιο. μερικές φορές πρεπει να δεις τα πράγματα με αισιοδοξία για να μιλήσεις σωστά.

@Ανώνυμη φανατίκή: θα φροντίσω να τη δω την ταινία... Εσύ φυσικά ξέρεις πολύ καλά για ποιές ελλείψεις μιλάω μερικές φορές, έτσι?

@Καινούργια φίλη: έτσι είναι λίγα και καλά που τελικά δεν είναι καθόλου λίγα αλλά ένας μεγάλος θυσαυρός!

Diasporos είπε...

..να προσθέσω και ευχαριστίες για τους όμορφους ανθρώπους που έρχονται ή που είναι στη ζωή μας.

ρίτσα είπε...

ευτυχώς να λες που δεν είσαι λαός στη κύπρο για να το κάμουμε πιο επιτόπου;)

σοβαρά όμως, πολλά θετικά τούτα που λες και καλά κάνουν να με΄τρούν πολύ μέσα σου