Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Ο «Τρελός» Παπάς που μας βάφτισε…

Η σχέση της οικογένειας μου με την θρησκεία είναι λιγάκι επιλεκτική. Η γιαγιά μου, ήταν λιγάκι σαν την Λωξάντρα: Μάλωνε με τους αγίους όταν δεν της τα έφερναν δεξιά στη ζωή. Ο μπαμπάς μου, με την συγχυσμένη ακελο-κομμουνιστική ιδεολογία κοιτάζει πάντα τον κλήρο με καχυποψία. Η μάνα μου, πρακτική και καπάτσα σε όλα της, θυμήθηκε την εκκλησία τώρα που μπήκε στην ηλικία για να τα έχει καλά στον άλλο κόσμο. Κι εμείς, τα παιδιά, τα εγγόνια τα ξαδέλφια, κοιτάζαμε πάντα τα Θεία από μακριά.



Την καχυποψία, τις εμμονές και τα ζητήματα που είχαμε με την εκκλησία, κατάφερνε ωστόσο πάντα να μας τα διαλύει ο καλός ιερέας της περιοχής μας. Ο Παπά Γιωρκής. Ο «τρελός» Παπάς της ενορίας μας. Ήταν ένας άνθρωπος απλός, με απίστευτο και απύθμενο χιούμορ, που κατάφερνε πάντα να φέρνει να φέρνει το καλύτερο του κάθε ανθρώπου προς τα έξω. Ήταν έξυπνος, μορφωμένος και προσιτός και αν δεν είχε πάντα την μεγάλη θεολογική απάντηση στις ερωτήσεις μας, είχε πάντα μια αλήθεια και ένα καλαμπούρι να μας πει για τη ζωή. Θυμάμαι πολλές ασύνδετες εικόνες του να με συντροφεύουν σε κρίσιμες στιγμές της ζωής μου και της οικογένειας μου. Την κουβέντα του «Ο άνθρωπος κόρη μου έχει στη ζωή του πάθη και όσο πιο εύκολα το αποδεχτείς αυτό τόσο πιο εύκολα θα δεχτείς τον εαυτό σου». Το χάδι στον ώμο της μάνας μου, όταν πέθανε ο παππούς και τα λόγια «ησύχασε, ξέρεις το. Τα σκανδαλώδη ανέκδοτα του στο νεκροταφείο λίγο πριν κάνει τα τρισάγια και η δικαιολογία του πως και οι πεθαμένοι έχουν δικαίωμα στο χιούμορ! Οι μυστικές αγαθοεργίες του, τα ξενύχτια του να βοηθήσει ανθρώπους που είχαν πραγματικά ανάγκη, η απόλυτη αφοσίωση στον άνθρωπο. Ένα παράδειγμα ιερέα που σου αποκαθιστά την εικόνα σου στον Κλήρο, στα Θεία, την Εκκλησία, τον Θεό και τον Άνθρωπο.



Ο τρελός μας ο παπάς, που βάφτισε εμένα και όλους σχεδόν τους παιδικούς φίλους μου, χαρίζοντας μας ελπίζω κάτι από την απίθανη ανεμελιά που τον συντρόφευε μέχρι τα 77 του χρόνια, εγκατέλειψε πριν τρεις μέρες τα εγκόσμια και πήγε να συναντήσει τον Ήλιο. Λόγοι προσωπικοί, ιατρικοί και άλλοι, που σίγουρα θα τους καταλάβαινε εμπόδισε εμένα και κάποια άλλα από τα παιδιά του να του απευθύνουν ένα τελευταίο αντίο. Θα ήθελα να τον αποχαιρετήσω από εδώ. Είναι ωραία τα κοινότυπά. Και θα το πω: Αν Υπάρχει Παράδεισος μας βλέπει από εκεί ψηλά, πειράζει τα αγγελάκια και χαχανίζει. Αντίο….

13 σχόλια:

astronaftis είπε...

ο ιερέας που θαυμάζω παίζει μάππα με τα παιδιά του χωριού, πάει στη μπυραρία και τους κάνει παρέα όλους ανεξαιρέτως. του είπα ότι δεν πιστεύω και η συμπεριφορά του απέναντί μου δεν άλλαξε καθόλου. άνθρωπος διαφήμιση του "θεού".

Ωραία Ελένη είπε...

Έτσι πιστεύω κι εγώ για τον αγαπημένο μας παπά... πραγματικά αυτοί οι απλοί ιερείες με την συμπεριφορά και την δράση τους αποκαθιστούν την εμπιστοσύνη μας στο θεό. Κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσε να κάνει ο αρχιεπίσκοπος...

postbabylon είπε...

μακάρι να ήταν ουλλοι ετσι...
καλημέρα χέλεν!

postbabylon είπε...

μακάρι να ήταν ουλλοι ετσι...
καλημέρα χέλεν!

Κκουλλάς είπε...

Δυστυχώς όλοι μας σήμερα βλέπουμε με καχυποψία τον κλήρο. Κατ' εμένα όχι αδικαιολόγητα. Και είναι συνέπεια της παρακμής που ζούμε. Δεν μου αρέσει.
Ναι μακάρι να ήταν όλοι ετσι όπως λέει και η Ποστ, αλλά ευτυχώς που βρίσκουμε ακόμα τέτοια διαμάντια σαν τον "τρελό παπά" σας Ελένη.
Ο Θεός να τον έχει καλά εκεί που πάει

DaisyCrazy είπε...

Ελενη μου με συγκηνισε η ιστορία σου. Είμαι σίγουρη ότι εκεί στον Παράδεισο θα είναι όπως λες και θα γελά συνέχεια! Ο Θεός ν'αναπαύσει τη ψυχούλα του!

Moonlight είπε...

Μπράβο του του αθρώπου. Εν το μόνο που χρειάζεται η εκκλησία μας για να "τραβήσει" κόσμο πίσω κοντά της.
Αλλά δε πόσο σπάνιοι ένι....

ρίτσα είπε...

πιστεύω θα το εκτιμήσει εξίσου. εξάλλου, αυτό σημαίνει, αιωνία του η μνήμη

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Αυτό που έπρεπε να έκαναν όλοι.
Το αυτονόητο, το συντροφικό, το παιχνιδιάρικο...
Τον φαντάζομαι να πειράζει τα αγγελάκια....

Defiance είπε...

Μακάρι να έσιει παραπάνω έτσι άνθρωπους. Όι μόνον παπάες. Αν και οι παπάες έχουν παραπάνω υποχρέωση να συμπεριφέρουνται σωστά, ούλλοι μας ωφείλουμε να το κάμνουμε. Πάντως, ο Παπά Γιωρκής πρέπει να έφυε με συνείδηση καθαρή.

Blog Skepseon είπε...

Έχω την εντύπωση οτι εν για τον ίδιο παπά που μιλάς που ξέρω τζιεγώ! Πόση σύμπτωση να έσιει τζιάλλον παπά όπως τζείνο που ξέρω?
Εσκέφτουμουν τον τις τελευταιες εβδομάδες τζαι ήθελα να κάμω ένα ποστ για λόου του! Εθελα να πω οτι εν ο μοναδικος παπας που εγνωρισα που εν άσηλα παπάς-Ανθρωπος! Οι άλλοι ούλλοι εν ....άτε να μεν πω!
Aν όντως εν τζείνος, εν να πεινάσουν πολλές οικογένειες που "έφυεν"! Ήταν το ποκούμπι πολλών τζαι για ένα διάστημα τζαι για μένα!
Ο Θεός να τον έσιει καλά όπου τζιαν ένει!

Ωραία Ελένη είπε...

@Postbabylon μου όντως μακάρι να ήταν όλοι έτσι... θα μας μείνει αξέχαστος...

@Κκουλά... με τόσα που ειδικότερα βλέπουμε με τον ανώτερο κλήρο είναι φυσικό να βλέπουμε με καχυποψία τον κάθε παπά... και να ξεχνάμε τις αλήθειες...

@DaisyCrazy είναι νομίζω στον παράδεισο και γελά...

@Moonlight κρίμα που δεν έχουμε παραπάνω ανθρώπους σαν αυτόν... ίσως κι εμείς δεν είμαστε έτσι...

Ωραία Ελένη είπε...

@Ρίτσα μου η μνήμη του στην περιοχή ειλικρινά θα είναι αιώνια... πρόσφερε πολλά με κάθε τρόπο...

@Γιαγιά Αντιγόνη τα αυτονόηταν ίσως δεν είναι τα πιο εύκολα στη ζωή μας τελικά...

@Defiance
συμφώνώ απόλυτα μαζί σου... με έκανε να σκεφτώ πολλά και για μένα...

@Blog Skepseon! Πω πω!!Λαλείς να είμαστε κοντοχωριανοί που λένε? Θυμάσαι τον Πλάτανο?? ;)