Δευτέρα 13 Μαΐου 2013

Ο δότης



Η Άντρη μάζεψε τα κλειδιά, την αξιοπρέπεια και το βιβλίο της, άφησε πέντε ευρώ στο τραπέζι (καφές στο Παραλιμνί ισοδυναμεί με καφέ στο Κολονάκι!) και ετοιμάστηκε να φύγει. Αποφάσισε πως δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσει ακόμα την μάνα της και πήρε το αυτοκίνητο να πάει για λίγο στην παραλία. Το ήξερε από την αρχή πως τούτη η κουβέντα δεν θα είχε καλή κατάληξη αλλά πάλε να τα βάλει στα πόδια μόλις της είδε! «Τόσο άσχημη είμαι πια?», σκέφτηκε πικραμένα. Ή πάλε τόσο μεγάλη? Τόσο άσαστη, τόσο απεριποίητη? Τόσο… τι? Αν και κάτι είχε πάθει αυτός… Κάτι με το τηλέφωνο, κάτι με κάτι άλλο… Άσε που φρίκαρε μόλις είδε τα νύχια της… Δεν ξαναείδε φαίνεται γυναίκα με άβαφτα νύχια! «Μπορεί να είμαι η μόνη γυναίκα με άβαφτα νύχια Παγκυπρίως!», μονολόγησε. Η μόνη γυναίκα με άβαφτα νύχια στην ηλικιακή ομάδα 16-67 που αποτελείται από κομπλεξαρισμένες Κυπραίες που βάφονται, ντύνονται στολίζονται και περιμένουν τον γαμπρό να περάσει!

Το θέμα είναι πως υπήρχε λόγος που ήτανε άβαφτα τα νύχια της (πέραν της βασικής της αδιαφορίας να στολίζει όπως έκαναν οι άλλες τον εαυτό της). Είχε πάει προ ημερών για εκείνη την μικροεπέμβαση και είχε εισηγηθεί ο αναισθησιολόγος αφού θα γινόταν μια μικρή έστω αναισθησία 30 λεπτών να μην βάλει μανικιούρ γιατί τα νύχια επιτρέπουν στον γιατρό να δει αν κάτι δεν πάει καλά με τα φάρμακα της αναισθησίας. Η Άντρη κατένευσε επειδή φοβόταν κιόλας την αναισθησία και επειδή το βήμα αυτό που ετοιμαζόταν να κάμει ήταν μεγάλο και φοβερό και από την στιγμή που το αποφάσισε τα υπόλοιπα είπε να τα αφήσει στον γιατρό της, στην ομάδα της Κλινικής και στον Θεό της. «Είσαι σίγουρη?», της είχε πει ο Σωζιάδης. «Αυτό που πάεις να κάμεις είναι βήμα σοβαρό. Εξωσωματική γονιμοποίηση για να κάμεις μωρό χωρίς σύντροφο, με δότη σπέρματος!». Είχε προσπαθήσει φυσικά να την μεταπείσει. Δεν είσαι καθόλου μεγάλη της είπε! Μπορείς ακόμα να έβρεις έναν σύντροφο, ένα φίλο, έναν γκόμενο. Μπορείς να παντρευτείς! Μπορείς να κάμεις έρωτα να κάμεις ένα μωρό με τρόπο φυσιολογικό! «Μπορώ? Δεν μπορώ? Μπορώ? Δεν ξέρω!», του είπε. Αυτό που ήξερε πως ήθελε πολύ να κάμει ένα μωράκι. Ήθελε πολύ να σφίξει ένα μικρό πλασματάκι στην αγκαλιά της. Η λαχτάρα της για αυτό το μωρό ήτανε τόσο μεγάλη που έμοιαζε σχεδόν με πείνα. Πεινούσε. Πεινούσε για την αγάπη. Πεινούσε να έχει ένα παιδάκι, μικρό γλυκό, μωρό, στην αγκαλιά της. Πεινούσε για την ανάσα του, για την αγκαλιά του. Για τα παχουλά τα χεράκια του. Την κοιλίτσα του. Πεινούσε για τα δαχτυλάκια, της πατουσίτσες, τα πρώτα λογάκια. Για την αγάπη του. Πεινούσε για ένα μωρό! Το είχε απόλυτη ανάγκη!  Και η ανάγκη της αυτή ήταν μεγαλύτερη, σπουδαιότερη, θεόρατη. Πιο σημαντική από του να έχει ένα σύντροφο. Από μία λεγόμενη φυσιολογική και νορμάλ ζωή. «Είμαι πια 37 χρονών γιατρέ. Μόνη, κατασταλαγμένη. Νηπιαγωγός στο Παραλίμνι. Στο Παραλίμνι! Έχεις έρθει ποτέ στο Παραλίμνι?  Έχεις δει πως είναι η θάλασσα τον χειμώνα?», του είπε σχεδόν θυμωμένα. Πως μπορούσε να έβρει ένα σύντροφο, ένα φίλο, ένα γκόμενο. Πως μπορεί να παντρευτεί, να κάμει έρωτα. «Κοίτα με». Ήθελε να του πει. Κοίταξε με!!! Πώς θα μπορούσε κάποιος να με αγαπήσει? Πώς θα μπορούσε κάποιος να με σφίξει στην αγκαλιά του? Να μου χαρίσει ένα μωρό. Ο γιατρός την κοίταξε. Θα ήθελε να της πει εγώ αλλά ντράπηκε. Αντί αυτού της έδωσε όλες της ενδεδειγμένες οδηγίες. Να βάλει τις ενέσεις που της έγραψε, κάθε μέρα μια στην κοιλιά. Αυτές θα την βοηθούσαν να παραγάγει  περισσότερα ωάρια. Θα παρακολουθούσαν την εξέλιξη, τον αριθμό και το μέγεθος τους μαζί. Όταν θα ερχόταν η ώρα θα τα αφαιρούσαν για να τα γονιμοποιήσουν με το σπέρμα του δότη που διάλεξε. Ένα υγιές καλό σπέρμα που θα πληρούσε τις προϋποθέσεις που ήθελε η ίδια να θέσει για τα μωρά της.

Η Άντρη μετά από αυτό πέρασε νύχτες ολόκληρες να σκέφτεται το σπέρμα του δότη. Το σκεφτόταν με χίλιους τρόπους. Το σκεφτόταν σαν εκατομμύρια μικρά παιδιά που ήθελαν με το ζόρι να μπουν στην κοιλιά της, το σκεφτόταν ως άσπρα σιντριβάνια που έλουζαν το γυμνό της κορμί το σκεφτόταν να βρίσκεται σε μπουκάλια, σε κάδους, να βγαίνει από αγελάδες και να προβατάκια, το σκεφτόταν να το πίνει στον καφέ της, σας γιαούρτι με το πιλάφι της, σαν κάτι αναγκαίο απόλυτο και φυσιολογικό για την επιβίωση της. Μια μέρα στον ύπνο της το είδε και ως ένα τεράστιο κύμα. Σαν ένα κύμα σπέρματος που ερχόταν από τον βυθό να την κατασπαράξει. Αφού ξύπνησε το πρωί κατατρομαγμένη. Σε σημείο που άρχισε να κάνει δεύτερες σκέψεις για την όλη κουβέντα. Το συζήτησε μάλιστα με τον γιατρό ο οποίος της είπε να μην ανησυχεί. Είναι φυσιολογικά όλα αυτά της ανέφερε, σε επηρεάζουν οι ορμόνες. Επίσης σκέφτεσαι το σπέρμα ως εισβολή ενώ θα πρέπει να το σκέφτεσαι σαν τον πατέρα του παιδιού σου. Έλα τώρα να δεις φωτογραφίες να διαλέξουμε τον δότη επειδή τα ωάρια σου μεγάλωσαν. Σε 1-2 μέρες θα πρέπει να τα αφαιρέσουμε, να τα γονιμοποιήσουμε να κάνουμε τοποθέτηση.

Η Άντρη έπιασε να κοιτάζει τις φωτογραφίες και να διαβάζει τις λεζάντες που τις αφορούσαν. Ο γιατρός της συνέστησε να πάρει τον χρόνο της και να κοιτάξει τις φωτογραφίες προσεκτικά. Η Άντρη μελετούσε το βιβλίο και σκεφτόταν πως δεν ήξερε πως ήθελε να μοιάζει το μωρό της και πως η μελέτη των δειγμάτων θύμιζε αγορά σε κρεοπωλείο. «Ακουσε», είπε στον Σωζιάδη, «δεν ξέρω πώς να το κάνω αυτό. Βοήθησε με. Θέλω απλώς ένα μωράκι που να μοιάζει με μένα». Και ύστερα συνεσταλμένα. «Θέλω να είναι λεπτός, ψηλός, μελαχρινός, γεμάτος μυς και τρίχες». Κοίταξε τον γιατρό. «Έτσι ήταν η πρώτη μου αγάπη. Που με παράτησε για να γίνει διάσημος». Έγινε; Την ρώτησε ο γιατρός και εκείνη σήκωσε τους ώμους. Έχει τελικά σημασία; Σημασία είχε ότι τον αγάπησε τόσο πολύ που πονούσε. Ήταν σίγουρη πως αν άνοιγαν τότε την καρδιά της θα έβλεπα ένα μεγάλη κραχ. Ένα μεγάλο ρήγμα. Κομματάκια. Αλλά θα ήθελε ένα μωρό που να του μοιάζει. Παρά ταύτα. Γίνετε? Ο γιατρός έγνεψε θετικά και της έδειξε μια σχετική φωτογραφία που έμοιαζε με αυτό που επιθυμούσε. Η Άντρη έγνεψε. Ήταν ακριβώς αυτό που επιθυμούσε. Να έρτεις αύριο το πρωί της είπε, η ώρα εφτά. Νηστική. Θα πάρουμε τα ωάρια και θα τα γονιμοποιήσουμε με το ψηλό μελαχρινό σπέρμα. Εκτός κι αν αλλάξεις γνώμη. Έλα το πρωί. Ή Άντρη τον κοίταξε. Κοίταξε την φωτογραφία. Κοίταξε ύστερα τα άβαφτα νύχια της. Το πρωί θα είμαι εδώ του είπε. Είχε φυσικά προηγουμένως να πάει σε ένα τυφλό ραντεβού που της κανόνισε η μάμα της. «Αύριο το πρωί θα είμαι εδώ». 

9 σχόλια:

μαχαιρης είπε...

Πολυ γλυκεια προσεγγιση..Σε ενα γυναικειο προβλημα..Που ειναι ΤΑΜΠΟΥ...!!
Θα ηθελες να το συζητησουμε;;;

Kolona είπε...

Ενώ αν της εκάθετουν ο Πέτρος, ήταν να γλίτωνε τζιαι τα όνειρα.

Ρε, πλάκα-πλάκα, έκατσα τζιαι περιμένω τη συνέχεια. Όποτε θέλεις, χαλαρά!

Unknown είπε...

Πολλα ωραιο!

Αγωνιω για την συνεχεια :)

Ουφ! είπε...

νομίζω πως είναι πολλά εγωιστικό να φέρνεις ένα μωρό στον κόσμο μόνο τζαι μόνο για να εισπράττεις την αγάπη που εν έσιεις που πούποτε αλλού :/ φαντάσου πόσο κολλημένη θα είναι πάνω σε τούτο το μωρό! :/

άσπρο και παχύ είπε...

Έσιει δίκαιο η ουφ, τζαι στο κάτω έν τζαι επήραν την τζαι τα χρόνια την Άντρη.

Εντα μπου έγινεν τελικά;

Sike είπε...

τι απίστευτο κείμενο!

συμφωνώ με το παχύ που συμφωνεί με την ουφ, αλλά η παράγραφος σου περί πείνας για μωρό κατάφερε να μου μεταδώσει ένα συναίσθημα που δεν καταλάβαινα ποτέ!

τα σέβη μου

Moonlight είπε...

Πολλά όμορφα γραμμένο και τούτο το κομμάτι, αλλά εν θα πω ότι συμπονώ την πρωταγωνίστριά σου με όσα ξέρουμε για εκείνην ως τώρα.

DaisyCrazy είπε...

μα έχει τέτοιες δυνατότητες στην χώρα μας..; χμμμ γιατί ξέρω κοπέλες που θα ενδιαφέρονταν σαν ή περίπου σαν την Άντρη :)

μαχαιρης είπε...

Λοιπον επανερχομαι...Η επιλεγμενη γονιμοποιηση..με βρισκει αντιθετο...
Και μαλιστα σε περιπτωσεις, σαν αυτη που περιγραφεις, που την θεωρω..ΜΟΝΗΡΗ και εγωιστικη...!!
Διοτι το παιδι δεν ειναι...ΠΕΤ να επιλεξεις..Ρατσα...!!
Και τι θα γινει, αν οι προεπιλεγμενες
"αναλογιες" δεν επιτυχουν;;;
Θα επιστραφει το εμπορευμα, ως..Ελαττωματικο;;;
Για να μην μιλησω για την δημιουργια του ζευγους ΑΤΟΜΩΝ...Που ειναι προαπαιτουμενο για την γεννηση....